คำอำนวยพร 10 ตุลาคม 2564

** จิตใจที่ดีงามคือลักษณะตามธรรมชาติ  แต่ความปรารถนาดีคือการเลือกสรร  เมื่อเผชิญหน้ากับความทุกข์ยากของผู้อื่น  เลือกที่จะใช้ความปรารถนาดีโดยไม่นิ่งเฉยแล้วมองผ่านไป  เลือกที่จะยื่นมือแห่งความช่วยเหลือออกไป  แทนที่จะมองด้วยสายตาของคนนอกอย่างเย็นชา  สุดท้าย  ความปรารถนาดีรวมตัวกันกลายเป็นความอบอุ่น  สร้างความอบอุ่นให้แก่จิตใจของผู้คนและโลก  มือแห่งความช่วยเหลือเกาะเกี่ยวกันเป็นสะพาน  ให้ผู้คนเดินข้ามความทุกข์ยาก  และให้จิตใจของตนได้เดินข้ามไปด้วย

อรุณสวัสดิ์ * * *

ขอนำส่งการแบ่งปันเกี่ยวกับคัมภีร์ "เต้าเต๋อจิง" บทที่ 45 และคำอำนวยพรในเดือนแห่งการเกิดใหม่

[สภาวะสูงสุดของ “ความว่างเปล่า” คือหลังจากรุ่งโรจน์แล้วยังสามารถกลับคืนสู่ความเรียบง่ายธรรมดาได้]

ประเด็นที่ 2 ยืนหยัดในจุดที่ “มาก” และ “ส่วนทั้งหมด” มาพิจารณาปัญหาทั่วทุกด้าน จึงจะบรรลุถึงผลลัพธ์ที่ดีที่สุดได้

2.1 สภาวะสูงสุดของ “ความว่างเปล่า” คือหลังจากรุ่งโรจน์แล้วยังสามารถกลับคืนสู่ความเรียบง่ายธรรมดาได้

คำสำคัญของประโยคที่ว่า “เปี่ยมล้นคล้ายว่างเปล่า แต่มีบทบาทมิจบสิ้น” คือคำว่า “ว่างเปล่า” สิ่งที่มีชีวิตจะเคลื่อนไหวตลอดเวลา เช่นเดียวกับน้ำตก เพราะน้ำบนภูเขาเต็มจนล้นแล้ว ดังนั้น จึงไหลลงมา เช่นนี้ทำให้ตนรักษาความว่างเปล่าไว้ได้ โดยรวมเป็นต้นธารสายใหม่ ขณะเดียวกัน ยังสามารถไหลอยู่ในป่าเขาลำเนาไพร แล้วบรรจบเป็นหนองบึงได้ นำส่วนที่เกินมาเติมส่วนที่ขาด ใช้รูปแบบที่พลิกแพลงหลากหลายไหลลงสู่ปลายน้ำ นี่คือ “เปี่ยมล้นคล้ายว่างเปล่า แต่มีบทบาทมิจบสิ้น”

ผู้มีเต๋าจะเข้าใจหลักเหตุผลนี้อย่างลึกซึ้ง ยิ่งประสบความสำเร็จมีชื่อเสียง จะยิ่งอ่อนน้อมให้อภัย ประหยัดเรียบง่าย เห็นความสำคัญของการรักษาสภาวะที่ “ว่างเปล่า” ความสุขมากที่สุดของเขาคือการทำให้พลังงานเคลื่อนไหว ดังนั้น เขาจะถ่ายทอดประสบการณ์ให้แก่ผู้อื่น ยกเวทีให้คนรุ่นหลัง และมอบความอบอุ่นให้แก่ผู้คนในโลก แต่ยิ่งทำตนให้ว่างเปล่า ผลสุดท้ายกลับยิ่ง “วางตนอยู่หลังกลับได้นำหน้า อยู่นอกเหนือเป็นตายผลได้เสีย” ผู้คนล้วนเข้าใกล้ เลื่อมใส และต้องการเขาโดยไม่รู้ตัว ด้วยเหตุนี้ พลังของเขาจึงไม่มีวันหมดสิ้น

แต่สิ่งที่น่าเสียดายคือ ผู้คนส่วนมากไม่เข้าใจกฎ “ทวนวิถีคือการเคลื่อนไหวของเต๋า” นี้ มักอยากรักษาการเสพสุขทางวัตถุ ผลงาน ชื่อเสียง และผลประโยชน์ที่ถือครองอยู่ไม่มีการเปลี่ยนแปลง แต่สรรพสิ่งในโลกล้วนรวมตัวและแยกจากกันตามวาสนา ไม่มีสิ่งใดที่ดำรงอยู่เป็นของเราตลอดกาล นอกจากนี้ น้ำไหลจะไม่เน่าเสีย บานพับประตูที่เปิดปิดเป็นประจำจะไม่ผุกร่อน สิ่งใด ๆ ที่ดำรงอยู่ได้ ล้วนเพราะเป็นที่ต้องการ ทันทีที่ถูกยึดกุมไว้แน่น คุณค่าในการดำรงอยู่ของสิ่งนั้นจะหายไป กล่าวสำหรับสิ่งนั้นเองแล้ว ทิศทางในอนาคตมีเพียงความเสื่อมโทรมและสูญสลาย แต่กล่าวสำหรับผู้ที่ยึดกุมสิ่งนั้นไว้ กลับจะได้รับผลเสียเพราะ “ตระหนี่เกินไปจะสิ้นเปลืองมาก สมบัติล้นฟ้ากลับเสียหายยับเยิน”

สภาวะสูงสุดของการฝึกปฏิบัติคือการย้อนคืนสู่ความใสเรียบง่ายที่เป็นจริง หลังจากมีความรุ่งโรจน์แล้วยังสามารถกลับสู่ความเรียบง่ายธรรมดาได้ หากฝึกอบรมจนประสบความสำเร็จถึงขั้นสูงสุดได้จริง ผู้นั้นย่อมมีจิตใจกว้างขวางมากดั่งหุบเขา เพราะเมื่อเต็มเปี่ยมจนถึงที่สุดแล้วกลับจะแสดงออกถึงความว่างเปล่า แต่ความว่างเปล่าเช่นนี้เป็นเพียงความรู้สึกของมนุษย์โลกเท่านั้น อันที่จริง ภายในของผู้บรรลุเต๋าได้แฝงเร้นด้วยพลังงานอันเปี่ยมล้นและบทบาทอันอัศจรรย์ที่ “มิจบสิ้น” ไว้ คนนอกไม่อาจรับรู้เบื้องลึกได้เลย

อาจารย์จ้าวเมี่ยวกว่อ

วันที่ 10 ตุลาคม 2564

(เผยแพร่วันที่ 1344)

* * *

** 善良是一种天性，而善意是一种选择。在面对他人的困苦时，选择释放善意而不是视若无睹，选择伸出援手而不是冷眼旁观，最终，善意汇聚成了温度，暖了人心也暖了人间；援手搭成了渡桥，渡了他人之苦也渡了自己的心。

早安！* * *

10“冲”的最高境界是灿烂之后还能归于平淡

《道德经第45章分享暨新生月祝福》连载10

第二层次，立足于“大”和“整体”来全面考虑问题，才可能达到最好的效果。

四、“冲”的最高境界是灿烂之后还能归于平淡。

“大盈若冲，其用不穷”的关键词是“冲”。有活力的东西永远在流动，就像瀑布一样，因为山顶的水满溢出来了，所以奔流而下——这样既可以让自己保持虚静，以融汇新的水源；同时，也可以潜行山林、汇溪聚潭，以有余而补不足，以万千变化而滋润下游。这就是“大盈若冲，其用不穷”。

有道之人深谙此理，越是功成名就，越是谦退涵容、节俭淳朴，着重于保持“空”的状态。他最大的享受就是让能量流动起来，所以他会主动将经验传授给他人、将平台腾空给后人、将温暖传递给世人。但越是空虚自己，最后的结果越是“后其身而身先，外其身而身存”——所有人都不知不觉地亲近他、尊崇他、需要他，因此，他的力量也将无穷无尽。

但可叹的是，大多数人不懂这个“反者道动”的规律，总想把现在的物质享受、拥有的功名利禄永远保持不变。但世间万物都是因缘而聚，也必因缘而散，没有任何存在能永远属于我们！况且，流水才能不腐、户枢(shū)才能不蠹(dù)。任何事物能存在，都是因为被需要；一旦被牢牢把持，它存在的价值也就丧失了——对于它自身而言，未来的走向只能是颓败和消散；但对于把持它的人而言，却必然会因为“甚爱必大费，多藏必厚亡”而反受其害……

修行的最高境界是返璞归真，是灿烂之后还能归于平淡。如果修养和成就真到了最高处，人就一定是虚怀若谷的。因为，丰盈到了极处，反而会显得空空如也——可这种空空如也，只是世人的感受而已，实际上得道者的内在蕴含着“不穷”的丰盛能量与神奇功用，对此外人完全无法探知。

赵妙果，2021年10月10日，第1344天