คำอำนวยพร 11 มิถุนายน 2565 (ไม่มีอรุณสวัสดิ์)
ขอนำส่งการแบ่งปันเกี่ยวกับคัมภีร์ "เต้าเต๋อจิง" บทที่ 53 และคำอำนวยพรในเดือนแห่งอู๋เหวย
[วิกฤติใหญ่ที่สุดของชีวิตคือการเบี่ยงเบนจากวิถีที่ถูกต้อง]
วิกฤติใหญ่ที่สุดของชีวิตคือการเบี่ยงเบนจากวิถีที่ถูกต้อง สิ่งที่ต้องระวังที่สุดคือพฤติการณ์ที่ไม่มีเต๋า
“กลัวที่สุดคือเดินทางผิด”
ประโยคนี้หมายความว่า เพราะเกรงว่าสิ่งที่ตนทำจะผิด ฝ่าฝืนเต๋าและห่างเหินคุณธรรม ดังนั้น จึงยกระดับความระแวดระวังอยู่ตลอดเวลา มีจิตเคารพยำเกรงอยู่เสมอ นี่คือ “กลัวที่สุดคือเดินทางผิด”
เต๋าให้กำเนิดฟ้าดิน หล่อเลี้ยงสรรพสิ่ง มีแต่ให้โดยไม่หวังผลตอบแทน แม้จะไม่เปิดเผยผลงานและชื่อเสียง แต่สรรพสิ่งไม่มีวันออกห่างจากเต๋า คนเราใช้ชีวิตในโลก อยู่ที่บ้านได้รับบุญคุณจากบิดามารดา ทำงานได้รับบุญคุณจากธุรกิจ เมื่อประสบความสำเร็จได้รับบุญคุณจากประเทศ คนเราดำรงชีวิตอยู่ท่ามกลางการมอบอุทิศของสรรพชีวิตอยู่ตลอดเวลา แต่เราได้ให้อะไรแก่โลกบ้าง ทุกสิ่งทุกอย่างที่เราเคยได้รับ ข้าวปลาอาหารทุกจานเราล้วนต้องเคารพยำเกรง ต้องตอบแทนบุญคุณของสรรพชีวิต นี่คือหน้าที่ของมนุษย์
มนุษย์มีภูมิปัญญามากพอที่จะหาจุดสมดุลระหว่างการสร้างสรรค์สิ่งใหม่กับการรักษาความถูกต้องได้ การสร้างสรรค์สิ่งใหม่ที่แท้จริง ต้องได้เก็บเกี่ยวอันอุดมสมบูรณ์ทั้งในด้านวัตถุและจิตใจแน่นอน การพัฒนาที่แท้จริง ต้องไม่แลกกับการทำร้ายชีวิตและระบบนิเวศ มิฉะนั้น ยิ่งสร้างสรรค์สิ่งใหม่ จิตวิญญาณของเราจะยิ่งขาดแคลน ยิ่งพัฒนา สภาพแวดล้อมที่ดำรงชีวิตอยู่ยิ่งเลวร้าย หากมองย้อนไปที่ประวัติศาสตร์การพัฒนาร่วมสมัยจะพบว่า พฤติกรรมของมนุษย์ได้สร้างภาระให้โลกมากมายเหลือเกิน ส่วนสภาพแวดล้อมที่ถูกทำลายยังย้อนมาเกี่ยวพันกับอนาคตของมนุษย์ ทำให้เราตกอยู่ในวงจรที่ไม่อาจแก้ไขได้
วิกฤติใหญ่ที่สุดในชีวิตคนเราคือการเบี่ยงเบนจากวิถีที่ถูกต้อง สิ่งที่ต้องระวังที่สุดคือพฤติการณ์ที่ไม่มีเต๋า การสร้างสรรค์สิ่งใหม่คือเรื่องปกติและจำเป็น แต่จะทำตามอำเภอใจตามแรงขับเคลื่อนของความทะยานอยากมิได้ “การกระทำ” จะยืนอยู่บนผลประโยชน์เฉพาะหน้าและส่วนบุคคลไม่ได้ ยังต้องคำนึงถึงคุณประโยชน์ของส่วนทั้งหมดและระยะยาวด้วย แม้จะเป็นการ “กระทำ” เหมือนกัน แต่หากจุดเริ่มของความคิดต่างกัน ผลลัพธ์ย่อมแตกต่างกันโดยสิ้นเชิง
ในโลกนี้ไม่มีใครมีชีวิตอยู่อย่างโดดเดี่ยวดังเกาะร้างกลางมหาสมุทรได้ เราทุกคนต่างเหมือนดินก้อนหนึ่ง มีเพียงการเชื่อมต่อกัน จึงก่อเกิดเป็นแผ่นดินใหญ่ได้ ผู้มีภูมิปัญญา จะไม่วัดผลประโยชน์ด้วยผลได้เสีย และจะไม่ใช้ความสำเร็จหรือล้มเหลวมาประเมินค่าของตนเอง เขาจะใส่ใจเพียงว่าชีวิตได้เติบโตขึ้นหรือไม่ ตนเองเดินอยู่บนวิถีที่ถูกต้องหรือไม่ หากเราไม่คิดเล็กคิดน้อยเรื่องผลได้เสีย ชีวิตยังมีอะไรที่ไม่อาจเอาชนะได้
เมื่อคนเราตระหนักถึง “กลัวที่สุดคือเดินทางผิด” จึงจะยกระดับความละอายใจและเคารพยำเกรงได้ ความละอายใจช่วยยกระดับชีวิตให้สูงขึ้นและเปลี่ยนแปลงได้ ความเคารพยำเกรงช่วย ให้พฤติกรรมมีความสง่าผ่าเผยน่าเกรงขามได้ ทุกคนล้วนอยากมีชีวิตที่มีความสุข กุญแจสำคัญของความอิสรเสรีสมบูรณ์แบบคือการมอบความรัก ใส่ใจแต่การทำงาน ไม่คาดหวังผลตอบแทน
อาจารย์จ้าวเมี่ยวกว่อ
วันที่ 11 มิถุนายน 2565
(เผยแพร่วันที่ 1588)
* * *
11人生最大的危机是偏离正道
《道德经》第53章暨无为月11
人生最大的危机是偏离正道，最要警惕的是不道行径。
原文：“唯施是畏。”
“施”指行为；“畏”指畏惧。这句话表示，唯恐自己的所作所为行差就错、背道离德，所以时刻提高警惕，常怀敬畏之心。这就是“唯施是畏”。
大道生天地、养万物，只布施而不求回报；虽然藏功匿名，但万物永远离不开它。人生在世，在家受父母恩，做事受企业恩，成就受国家恩，人始终在众生的布施中存活，但我们给世界带去了什么？我们接受了一切布施，一粥一饭皆要敬畏，众生之恩都要回报，这是人的本分。
人类有足够的智慧，能在创新与守正之间取得平衡。真正的创新，一定是物质与精神的双丰收；真正的发展，一定不会以伤害众生、伤害生态为代价。否则，越创新，我们的心灵越匮乏；越发展，生存的环境越恶劣。纵观近代发展史，就会发现：人类的行为已经让地球不堪重负；而环境的破坏，又反过来牵扯着人类的未来，让我们陷入无解的死循环。
人生，最大的危机是：偏离正道；最要警惕的是：不道行径。创新是正常的，也是必须的，但不能在贪欲驱动下的妄作非为。“为”不能只站在个体的、眼前的利益上，还要从整体的、长远的利益上考虑。同样是“为”，发心不同，结果也截然不同。
世间，无人能活成一座孤岛，在大海里独居。我们都像一块泥土，只有相互连接，才能形成大陆。有智慧的人，不会拿得失来衡量利益，也不会拿成败来评价自己。他只关注生命是否成长？自己是否走在正道上？我们若不计较得失，人生还有什么不能克服的？
人若有“唯施是畏”的警觉，才会升起惭愧与敬畏。惭愧，能让生命升华蜕变；敬畏，能让行为庄严厚重。人人都想拥有幸福的人生，自在圆满的关键是：布施大爱，只问耕耘，不求回报。
赵妙果，2022年6月11日，第1588天