คำอำนวยพร 19 ธันวาคม 2564

** สิ่งที่คัมภีร์ “เต้าเต๋อจิง” ทั้งห้าพันคำกล่าวถึงคือการ “ฝึกธรรมะ”  ประเด็นนี้มิได้เกี่ยวข้องกับการ “ศึกษา” เพราะนั่นเล็กน้อยเกินไป  การ “ศึกษา” หมายถึงความสามารถในระดับสมอง แม้การศึกษาจะเป็นสิ่งที่สำคัญมาก แต่นั่นเป็นเรื่องในระดับแนวราบ สิ่งที่การ “ฝึกธรรมะ” แสวงหาคือภูมิปัญญาอันยิ่งใหญ่  กล่าวถึงความสามารถในระดับจิตวิญญาณ กล่าวคือ ให้ความสำคัญกับการแสวงหาภายใน ให้ความสำคัญกับทุกวิถีทางที่ล้วนมุ่งไปสู่จุดหมายเดียวกันคือเต๋า  และให้ความสำคัญกับการใช้ชีวิตแบบลดทอนเพื่อให้เดินจากส่วนตนไปสู่ส่วนรวม

อรุณสวัสดิ์ * * *

โดย อาจารย์จ้าวเมี่ยวกว่อ

ขอนำส่งการแบ่งปันเกี่ยวกับคัมภีร์ "เต้าเต๋อจิง" บทที่ 47 และคำอำนวยพรในเดือนแห่งความสงบสุข

[อู๋เหวยคือการฝึกฝนและพิสูจน์จริงท่ามกลางการทำงาน]

ประเด็นที่ 2 การฝึกปฏิบัติที่มีแต่แนวคิดยังไม่เพียงพอ ยังต้องมีการกระทำที่เป็นจริงอีกด้วย

2.1 ต้องอู๋เหวย จึงจะเข้าสู่สภาวะที่ “มีความอัศจรรย์ที่เกิดจากไม่มี” ได้โดยอัตโนมัติ

ระหว่างแต่ละบุคคลและแต่ละประเทศ ไม่ว่าตำแหน่งจะสูงหรือต่ำ มีกำลังแข็งหรืออ่อน ล้วนต้องเคารพซึ่งกันและกัน ช่วยเหลือกันอย่างเสมอภาค และอยู่ร่วมกันอย่างสันติ นี่คือบรรทัดฐานของเต๋าที่มีต่อทั่วหล้า

ในจิตใจของอริยบุคคลไม่มีความคิดอื่น มีเพียงความคิดเดียวคือ “ปฏิบัติตามเต๋าเท่านั้น” ความคิดคือเมล็ดพันธุ์ มีเมล็ดพันธุ์เช่นไรย่อมมีพฤติกรรมเช่นนั้น และมีพฤติกรรมอย่างไรย่อมมีชะตาชีวิตอย่างนั้น อริยบุคคลทำสิ่งใดล้วนแต่ใช้หลักอู๋เหวย มีเพียง “อู๋เหวย” เท่านั้นจึงจะโอบกอดเต๋าได้ “อู๋เหวย” คือเคล็ดลับหนึ่งเดียวของการฝึกฝนหลอมหล่อ “ไม่ต้องเดินทางก็รู้ได้ ไม่ต้องดูก็รู้มูลเหตุ ไม่กระทำตามใจกลับได้ผล” นอกจากนี้ “อู๋เหวย” ยังเป็นแก่นและประเด็นสำคัญของคัมภีร์ “เต้าเต๋อจิง” ทั้งเล่มและการสืบทอดวัฒนธรรมจีนทั้งหมด

“อู๋เหวย” มิใช่ไม่ทำอะไรเลย

- อู๋เหวยต้องมีหลักฐานที่พิสูจน์ “ ‘ไม่มี’ สำรวจลี้ลับเต๋าได้ รวมเป็นหนึ่งกายกับใจ อ่อนโยนแลตั้งใจ ชำระล้างจิตใจ รักษาความสงบรักประชา ประตูสวรรค์เปิดปิด รอบรู้แลเข้าใจ” ได้จริง

- อู๋เหวยต้องมีความเป็นหนึ่งที่ “รู้ถึงความสว่างแต่รักษาความมืดไว้ รู้ว่าแข็งกลับรักษาความอ่อนไว้ เข้าใจเกียรติยศแต่รักษาความอัปยศไว้”

- อู๋เหวยต้องมีความสามารถในการ “ทำความดี วาจาดี คำนวณดี ปิดประตูดี และผูกดี”

- อู๋เหวยต้องมีประสิทธิภาพที่ “ข้าอู๋เหวยปวงชนจึงเปลี่ยนแปลงเอง ข้าไม่ก่อปัญหาประชาจะมั่งคั่ง ข้าสงบนิ่งปวงชนจึงสุภาพเรียบร้อย ข้าไร้ทะยานอยากปวงชนจะเรียบง่าย”

- อู๋เหวยต้องมีความสงบนิ่งที่ “พึงระวังคำพูดและการกระทำ ...ประชาชนพากันกล่าวว่า อันที่จริงเราเป็นเช่นนี้เอง”

- อู๋เหวยยิ่งต้องมีจิตใจที่ “ด้วยรักถนอมโลกดังชีวิตตน จึงฝากโลกให้เขาดูแล”

ดังนั้น อู๋เหวยมิใช่ไม่ทำอะไรเลย ตรงกันข้าม อู๋เหวยคือการฝึกฝนและพิสูจน์จริงท่ามกลางการทำงาน เป็นการกระทำอันยิ่งใหญ่ที่ “ให้คุณไม่เป็นพิษเป็นภัย มอบอุทิศไม่คิดชิงดีกับใคร” มีเพียงอู๋เหวยเท่านั้นจึงจะเข้าสู่สภาวะที่ “มีความอัศจรรย์ที่เกิดจากไม่มี” ได้โดยอัตโนมัติ อู๋เหวยคือการทำความเข้าใจกับ “ไม่ต้องเดินทางก็รู้ได้ ไม่ต้องดูก็รู้มูลเหตุ ไม่กระทำตามใจกลับได้ผล” หลักเหตุผลที่ท่านเหลาจื่อถ่ายทอดแก่เรา มิใช่ความรู้ธรรมดาหรือปรัชญาทั่วไป แต่เป็นสัจธรรมที่ให้มนุษย์สรรค์สร้างชีวิตอันผาสุกและกุมทิศทางเดินสู่บั้นปลายของชีวิต

อาจารย์จ้าวเมี่ยวกว่อ

วันที่ 19 ธันวาคม 2564

(เผยแพร่วันที่ 1413)

* * *

**《道德经》五千言只讲了两个字，就是“为道”。这涉及的不是“为学”的问题，这个命题太小了。“为学”讲的是头脑层面的功能，虽然学习很重要，但那是横向层面的事。“为道”追求的是生命大智慧，是心灵层面的功能——也就是重视内求法，重视万法归宗，重视从小我走向大我的减法人生。

早安！* * *

19无为是在做事中实修实证

《道德经第47章分享暨平安月祝福》连载19

第五层面，修行光有理念是不够的，还要有实际的行动。

十三、无为，才能自动进入“无中生妙有”的境界。

人与人之间、国与国之间，无论地位高低、实力强弱，都要彼此尊重、平等互助、和平共处——这个准则就是大道对天下的准则。

圣人心中没有其他念头，只有“惟道是从”这个唯一的念头。念头就是种子，有什么种子就有什么行为，有什么行为就有什么命。圣人做什么都是无为的——只有“无为”才能拥抱道；“无为”是修炼“不行而知，不见而明，不为而成”的唯一秘诀；“无为”也是整部《道德经》、整个中华文化传承的核心之核心、重点之重点！

“无为”不是什么都不做：

无为要有“常无欲以观其妙，营魄抱一、专气致柔、涤除玄鉴、爱民守雌、天门开阖、明白四达”的实证；

无为要有“知白守黑、知雄守雌、知荣守辱”的抱一；

无为要有“善行、善言、善数、善闭、善结”的能力；

无为要有“我无为而民自化；我好静而民自正；我无事而民自富；我无欲而民自朴”的效用；

无为要有“悠兮其贵言，百姓皆谓我自然”的宁静；

无为更要有“爱以身为天下，若可托天下”的心胸。

所以，无为不是不作为。恰恰相反，无为是在做事中实修实证，是“利而不害，为而不争”的大作为。只有无为，才能自动进入“无中生妙有”的境界；无为，就是对“不行而知，不见而明，不为而成”的解读。老子向我们传达的道理，不是一般的哲学或普通的知识，而是人类营建幸福人生、把握生命走向的终极真理！

赵妙果，2021年12月19日，第1413天