คำอำนวยพร 22 กันยายน 2564

**สงบนิ่งมิใช่ไม่มีเหตุการณ์  หรือไม่มีใครมารบกวน  ความหมายของคำว่าสงบนิ่งคือ ไร้รูป  ไม่มีการแบ่งแยก  สงบนิ่งอย่างแท้จริง  เราจะรับรู้ถึงความพอใจในสิ่งที่มี  ไม่มีความสะอาดหรือสกปรก  ความสวยงามหรืออัปลักษณ์

เมื่อคนเราบรรลุถึงสภาวะที่สมบูรณ์  เปี่ยมล้น  เที่ยงตรง  หลักแหลม  และมีคารมคมคายแล้ว  อย่าพึงพอใจในตนเอง  แล้วฟุ่มเฟือยสุรุ่ยสุร่าย  จิตใจพองโต  คิดว่าไม่มีอะไรที่ตนทำไม่ได้  ต้องทำให้จิตใจของตนสงบนิ่งลง  นี่คือความหมายของนิ่งชนะร้อนแรง

เมื่อพบกับความล้มเหลวและผิดหวัง  ต้องอย่าท้อแท้จนจิตใจหงอยเหงาเศร้าซึม  ต้องอาศัยการเคลื่อนไหวมาทำให้พลังหยางของตนแผ่ออกมา  จากนั้นสงบนิ่งเพื่อวิเคราะห์ตนเองว่าอุดตันที่จุดใด  แล้วพยายามก้าวไปข้างหน้าอย่างไม่ยอมแพ้  นี่คือความหมายของการเล่นกีฬาชนะความหนาวเหน็บ  การกระทำทุกสิ่งโดยขาดความสงบนิ่งคือ "ความร้อนแรง" จำเป็นต้องมีความสงบนิ่งมาสร้างความสมดุล

อรุณสวัสดิ์ ***

ขอนำส่งการแบ่งปันเกี่ยวกับคัมภีร์ "เต้าเต๋อจิง" บทที่ 44 และคำอำนวยพรในเดือนแห่งพลัง

[ท่านเหลาจื่อต้องการเพียงให้เราละความโลภ มิใช่ให้เราหลบเลี่ยงชื่อเสียงผลประโยชน์อย่างสิ้นเชิง]

2.3 การรู้จักพอและหยุด จึงเข้าใจใช้ชีวิตให้เป็นสุข สร้างสรรค์ความสุขให้ผู้อื่น

ท่านเหลาจื่อบอกเราว่า “รู้จักพอไม่อดสู รู้หยุดได้เหมาะไม่มีภัยร้าย จึงอยู่เย็นเป็นสุขยาวนาน” ความหมายคือ การดำเนินชีวิต ชื่อเสียงและผลประโยชน์คือสิ่งที่ต้องปรากฏขึ้นอยู่แล้ว ขอเพียงรู้จักพอจะไม่อดสู หยุดได้เหมาะจะไม่มีภัยร้าย เช่นนี้กายและใจจะสงบสุข ชีวิตจะยั่งยืนยาวนานได้ ดังนั้น ท่านเหลาจื่อต้องการเพียงให้เราละความโลภ มิใช่ให้เราหลบเลี่ยงชื่อเสียงผลประโยชน์อย่างสิ้นเชิง

มนุษย์ดำเนินชีวิตอยู่ท่ามกลางความสัมพันธ์ในสังคม ต้องรู้จักคำนึงถึงชื่อเสียงและผลประโยชน์ของผู้อื่นด้วย ขอเพียงรักษาชื่อเสียงและผลประโยชน์ของผู้อื่นแล้ว ชื่อเสียงและผลประโยชน์ของเรามักได้รับการรักษาไว้โดยอัตโนมัติด้วย ดังนั้น แม้ความรู้และความสามารถของเราจะมากกว่าผู้อื่น ยังต้องรู้จักเหตุผลของความก้าวหน้าและพัฒนาไปพร้อมกัน มนุษย์ต้องเข้าใจด้วยว่า ความมั่นคงของสังคมมีความสำคัญต่อการอยู่รอดของตน หากเราสามารถ “ถอยอยู่หลัง และวางตนอยู่นอก” ได้ มหาชนจะช่วยให้เรา “นำหน้า” และคุ้มครองให้เรา “อยู่รอด” ในทางกลับกัน มีคำโบราณกล่าวว่า “ต้นไม้ที่สูงกว่าต้นไม้อื่นในป่า จะถูกลมแรงพัดหักโค่น ใครที่อยากอยู่เหนือมวลมหาชน ผู้นั้นจะเป็นเป้าหมายให้มวลมหาชนโจมตี” สุดท้ายเป็นการเอาทุกข์ใส่ตัว นี่คือกฎแห่งความสมดุลของจักรวาลที่ “สูงไปกดลดต่ำลง ดันคันสูงขึ้นถ้าเล็งต่ำ มากเกินก็ลดลง ไม่พอก็เพิ่มเติม”

หากมนุษย์รู้จักพอ จะรู้จักถนอมรักปัจจุบันขณะ และรู้จักใช้ชีวิตให้เป็นสุข จึงสามารถใช้เงื่อนไขทางวัตถุและจิตใจที่มีอยู่แล้วมาสร้างความสุขให้ตนเองและผู้อื่น และมีเพียงตนมีความสุข จึงสามารถถ่ายทอดความสุขออกไปได้ มีเพียงตนใช้ชีวิตเป็นสุข จึงสามารถแบ่งปันวิธีการใช้ชีวิตเป็นสุขให้ผู้อื่นได้ การใช้ชีวิตเป็นสุขมิใช่การเสพสุขด้วยการกระตุ้นทางด้านสีทั้งห้า เสียงทั้งห้า รสทั้งห้า มั่วโลกีย์ และทรัพย์สินเงินทอง สิ่งเหล่านี้คือเรื่องความทะยานอยากในวัตถุชั้นต่ำ ที่ทำให้มีความสุขได้เพียงชั่วครู่ ไม่อาจคงอยู่ได้นาน เพราะสิ่งเหล่านี้จะเผาผลาญพลังงานในร่างกาย โดยไม่อาจบำรุงรักษาชีวิตให้ยืนยาวได้ การ “ใช้ชีวิตให้เป็นสุข” ที่เรากล่าวถึง หมายถึงความสุขชั้นสูง ซึ่งเป็นความปีติสุขที่หลั่งจากส่วนลึกของจิตใจ เป็นพลังงานที่เกิดขึ้นเองโดยไม่ต้องมีแรงกระตุ้นจากภายนอก การเสพสุขนี้มาจากการสำนึกบุญคุณและรู้จักพอต่อปัจจุบันขณะ และมาจากการยินดีกับความสำเร็จของผู้อื่น ทั้งยิ่งมาจากการเข้าใจหลักทำนองคลองธรรมและเต๋าอย่างชัดแจ้ง

ส่วนผู้ที่ไม่รู้จักพอ มักอยู่ในภาวะที่หิวโหยและเรียกหาเสมอ เมื่อได้แล้ว พวกเขาไม่ถนอมรัก เมื่อไม่ได้ พวกเขาพร่ำบ่น ราวกับว่าพวกเขามีชีวิตอยู่เพื่อเรื่องเดียว คือเพื่อครอบครองและครอบครองให้มากขึ้น แต่เป้าหมายของการครอบครองคืออะไร พวกเขาก็ไม่แน่ใจเหมือนกัน...

แต่โลกนั้นกว้างใหญ่ไพศาล วัตถุมีมากมาย คนเราจะครอบครองทุกสิ่งทุกอย่างได้อย่างไรเล่า ดังนั้น พวกเขาจะค้นพบอยู่ตลอดว่ายังมีดินแดนที่ตนยังไม่ได้พิชิต และเพื่อให้ได้มากขึ้นจึงคิดหาวิธี ทำทุกวิถีทาง หรือแม้กระทั่งฝ่าฝืนกฎหมาย เช่นเดียวกับผู้นำวิชาชีพในปัจจุบัน แม้ว่าเขาจะร่ำรวยระดับชาติแล้ว แต่เป้าหมายต่อไปของเขา ยังคงเป็นการกำจัดคนในอาชีพเดียวกันให้สูญสิ้น พยายามตั้งตัวเป็นใหญ่ในโลกและควบคุมการตลาด ผลคือต้องถูกลงโทษตามกฎหมาย “ต่อต้านการแข่งขันที่ไม่เป็นธรรม” และ “ต่อต้านการผูกขาด” ในที่สุด ไม่เพียงแต่ชื่อเสียง แม้แต่ผลประโยชน์ก็จะไม่เหลืออีกด้วย เพราะหากท่านทำให้ผู้อื่นอยู่ไม่ได้ ผลลัพธ์คือทุกคนจะรวมตัวกันทำให้ท่านอยู่ไม่ได้เช่นเดียวกัน

อาจารย์จ้าวเมี่ยวกว่อ

วันที่ 22 กันยายน 2564

(เผยแพร่วันที่ 1327)

* * *

** 清静不是没有事情，不是没有人来打扰。清静的本意：清静就是无相了，没有分别了，真清静了，就知道了我们本自具足那颗种子，不净不垢，不美不丑。

当一个人达到成、盈、直，巧、辩之后，不要自满自足，大奢大费，心理膨胀认为自己无所不能，要让自己的心静下来，即所谓的静胜热。

当自己遭遇挫败心灰意冷之时，一定不要颓废，要通过运动来让自己阳气散发，然后静下来分析自己哪儿堵了，然后奋力前进，不屈不饶，此即所谓的燥胜寒。没有清静为前提的无不为是“热”，需要安静来平衡。

早安！***

22老子只是要我们戒贪，而不是要我们回避名利

《道德经第44章分享暨能量月祝福》连载22

再次，懂得知足知止，就懂得享受生命，为他人创造快乐。

老子告诉我们：“知足不辱，知止不殆，可以长久”的意思是说，在生活中，名与利是必然出现的东西，对此只要知道满足就可以不遭受羞辱、知道适可而止就不会招致危险，如此身心皆安，生命就可以尽享天年了。所以，老子只是要我们戒贪，而不是要我们绝对回避名利。

人生活在社会关系中，一定要懂得顾及他人的名利——只要保全了别人，我们往往就自动得以保全。因此，即使你的能力才华都比别人高，也要懂得共同进步、共同发展的道理：人，一定要明白社会的稳定对自己生存的重要性。你若能“后其身、外其身”，众人就必然帮你“身先”、护你“身存”。反过来，有句古语说：“木秀于林，风必摧之；行高于人，众必非之。”谁想凌驾于众人之上，谁就一定会成为众矢之的，最后自讨苦吃。这就是“高者抑之，下者举之；有馀者损之，不足者补之”的宇宙平衡规律。

人若知足，就会懂得珍惜当下、享受生命；就能利用已经拥有的物质及精神条件来为自己、也为他人创造快乐——也只有自己快乐的人，才能把快乐传递出去；只有自己享受生命的人，才能把享受生命的方法告诉大家。享受生命不是指享受五色、五音、五味、纵欲、财货等方面的刺激，这些都是低级的物欲层面上的事情，只能高兴一时，但不能持久。因为，这些东西只是在消耗精气神，而不能长养生命。我们所说的“享受生命”是指更高级的快乐，那是从心底里流淌出来的喜悦，是无需外界刺激而自生的能量——这种享受来自于对当下的感恩知足；来自于为他人成功的随喜点赞；更来自于悟道的通达明了。

而不知足之人，则总是处在饥渴和索取中——得到了，他们不珍惜；得不到，他们就抱怨。他们活着好像只为了一件事：占有以及更多地占有！而占有的目的是什么？他们也不清楚……

但世界之大、物质之丰，又怎么可能是个人能全部拥有的呢？所以，他们总能发现还没有被自己攻克的领域，于是为了获取更多而想尽办法、出尽奇招，甚至不惜以身试法。就像现在一些行业龙头，虽然已经富可敌国了，但下一步的目标依旧是对同行赶尽杀绝，试图独霸天下、操控市场。那结果就是受到“反不正当竞争”和“反垄断”的法律制裁，到最后非但名声、连利益都没了。因为，你若让别人活不下去，结果必然是大家一起让你活不下去。

赵妙果，2021年09月22日，第1327天