คำอำนวยพร 26 กันยายน 2564

** "สมบูรณ์เลิศคล้ายบกพร่อง  แต่บทบาทนั้นมิเสื่อมสูญ" ท่านเหลาจื่ออธิบายถึงความสมบูรณ์เลิศจากฐานของกระแสหลัก  แต่ความบกพร่องคือเงื่อนไขของความสมบูรณ์เลิศ  เมื่อกล่าวถึงการประสานตัวกันของหยินและหยางจากพื้นฐาน  จึงจะหลีกเลี่ยงสภาวะที่ไม่เจริญเติบโตเพราะหยินและหยางไม่สมดุลได้  จากนั้นจึงก่อเกิด "บทบาทนั้นมิเสื่อมสูญ"  คือมีบทบาทที่เกิดขึ้นตลอดไม่มีวันสิ้นสุด  การที่บทบาทของ "บกพร่อง" ไม่มีวันหมดสิ้น  เพราะระเบียบของจักรวาลมี "ความบกพร่อง" อยู่  การเติมเต็มความบกพร่องบนเส้นทางฝึกปฏิบัติของชีวิต  คือช่วงเวลาปัจจุบันที่สมบูรณ์แบบตลอดกาล  เป็นสภาวะใหม่และสร้างสรรค์ของชีวิต  และเป็นการเกิดใหม่ที่ไม่มีวันสิ้นสุด

อรุณสวัสดิ์ * * *

ขอนำส่งการแบ่งปันเกี่ยวกับคัมภีร์ "เต้าเต๋อจิง" บทที่ 44 และคำอำนวยพรในเดือนแห่งพลัง

[หากมีจักรวาลทัศน์ โลกทัศน์ และชีวทัศน์ผิดเพี้ยนไป ถ้าเช่นนั้นชีวิตย่อมขาดเต๋าและเดินทางผิด]

ขอมอบคติธรรมจากคัมภีร์ “เต้าเต๋อจิง” บทที่ 44 “รู้จักพอไม่อัปยศ”

1. “ชื่อเสียงกับร่างกายอะไรใกล้ตัว ร่างกายกับทรัพย์สินอะไรสำคัญ สูญเสียชีวิตกับลาภยศอะไรให้โทษ” ทั้ง 3 คำถามนี้บอกเราว่า หากโลภมากในทรัพย์สมบัติจะตายด้วยทรัพย์สมบัติ หากโลภมากในด้านอาหารการกินจะตายเพราะอาหารการกิน หากโลภมากในกามารมณ์จะตายเพราะกามารมณ์ คำว่า “โลภ” จะเป็นเหตุให้ประเทศล่มสลาย บ้านแตกสาแหรกขาดได้ ทำให้คนที่เห็นยังดี ๆ อยู่ต้องจากไปก่อนเวลาอันควร ดังนั้น คำว่า “โลภ” มิใช่เรื่องเล็ก ๆ

2. ชั่วชีวิตคนเราหนึ่งร้อยปีผ่านไปอย่างรวดเร็ว ต้องเข้าใจชัดเจนว่า อะไรคือสิ่งจำเป็น และอะไรคือความทะยานอยาก นี่จะเป็นความช่วยเหลือพื้นฐานที่สุดต่อชีวิตเรา ทรัพย์สินเงินทองมากมายในชีวิตล้วนเป็นเพียงเมฆที่ลอยอยู่บนท้องฟ้า มีเพียงการแบกรับด้วยความรักจึงจะได้รับการอำนวยพรจากสังคมและฟ้าดินได้

3. ในจิตสำนึกของมนุษย์ ความเห็นแก่ตัวคือต้นตอของมลภาวะที่เป็นภัยร้ายแรงที่สุด สิ่งเหล่านี้มาจากความยโสโอหังของมนุษย์ และเป็นการรับรู้ที่ผิดต่อธรรมชาติและธาตุแท้ของชีวิต หากมีจักรวาลทัศน์ โลกทัศน์ และชีวทัศน์ผิดเพี้ยนไป ถ้าเช่นนั้นชีวิตย่อมขาดเต๋าและเดินทางผิด

4. การที่มนุษย์มีจิตใต้สำนึกที่ “ให้ความสำคัญกับชื่อเสียงผลประโยชน์มากกว่าชีวิต” นั้นมีสาเหตุเพราะมีร่างกาย มนุษย์จึงคิดหาวิธีแสวงหาผลประโยชน์มาหล่อเลี้ยงร่างกาย ดังนั้น อันที่จริงความทะยานอยากในชื่อเสียงและผลประโยชน์ที่ชอบธรรมคือสิ่งจำเป็นต่อความอยู่รอดของมนุษย์ จำเป็นต้องได้รับการเติมเต็ม หากมนุษย์งดความทะยานอยากโดยสิ้นเชิงจะไม่อาจอยู่รอดได้ แต่หากมั่วโลกีย์เต็มที่จะเดินสู่ความหายนะ ระดับที่เหมาะสมคือความคิดเชิงวิภาษซึ่งสำคัญที่สุดที่ท่านเหลาจื่อกล่าวในบทนี้

5. เงินทองและอำนาจมิใช่ที่พึ่งพิงของดวงวิญญาณ เพื่อให้ได้ครอบครองทั่วหล้า แต่ต้องชดใช้ด้วยชีวิตของตน เช่นนี้จะมีผลดีอะไรเล่า ชีวิตประเมินค่ามิได้ ความผิดพลาดมากที่สุดของชีวิตคนเราคือการใช้สุขภาพไปแลกกับวัตถุนอกกาย โศกนาฏกรรมใหญ่ที่สุดในชีวิตคือการเสียชีวิตก่อนวัยอันควร

อาจารย์จ้าวเมี่ยวกว่อ

วันที่ 26 กันยายน 2564

(เผยแพร่วันที่ 1331)

* * *

** “大成若缺，其用不弊。”老子从根本主流讲大成，但缺口是大成的条件。从根本上说阴阳和合，才能避免孤阴、寡阳不生不长的绝境。所以才能产生“其用不弊”，即生生不息的作用。故“缺”的功用永无竭尽，正因为是宇宙秩序有这个“缺”。人生修行路上的补缺，永远是完美的现在进行时，是常新的生命状态、创造状态，是永不枯竭的再生源。

早安！* * *

26三观如若出现偏差，生命必然失道走反

《道德经第44章分享暨能量月祝福》连载26

以下是第四十四章的悟道心得：

一、“名与身孰亲？身与货孰多？得与亡孰病？”这千古三问，告诉我们：贪财会死在财上，贪吃会死在吃上，贪色会死在色上。一个“贪”字，会导致亡国破家，让好端端的人早早命归黄泉。所以，“贪”不是小事。

二、人生百年一瞬间，要理清：何者是需要？何者是欲望？这对生命会有最基本的帮助！生命中的金玉满堂都是浮云，只有爱的担当才能对接社会与天地对我们的祝福！

三、人类的意识中，自私自利是危害最严重的污染源——这既来源于人类的自高自大；也来源于人类对自然和生命本质的错误认识——如果宇宙观、世界观和人生观出现了偏差，那生命必然失道走反！

四、人具有“名利重于人身”的潜在心理是有原因的。因为有了身体，人才会去想办法获利，以此来供养身体。所以，合理的名利欲望其实是人的生存需求，是必须得到满足的。人如果绝对禁欲是无法生存的；但若是纵欲的话，也必然走向败亡——这个度就是老子在本章中最重要的辩证思想。

五、金钱和权势并不是灵魂的归宿。人就是赚得全世界，若赔上自己的性命，又有什么益处呢？生命无价，人生最大的错误就是用健康换取身外之物；人生最大的悲剧就是人未老而身先亡。

赵妙果，2021年09月26日，第1331天