คำอำนวยพร 26 มกราคม 2565

** จุดเด่นของเต๋าคือ “กระทำโดยไม่กระทำ”  แต่มิใช่ไม่ทำอะไรเลย และไม่ใช้สมองคิด หรือทำตามอำเภอใจ  คำว่า “กระทำ” คือการทำงาน  “ไม่กระทำ (อู๋เหวย)” คือหลักการของการทำงาน  คำว่า “กระทำโดยไม่กระทำ” นี้  มีความสามารถในการทำจริงและมีภูมิปัญญาที่เหนือธรรมดา  ทั้งยังมีพลังในการแบกรับ  และจิตใจที่ปล่อยวางได้  การกระทำและไม่กระทำ เปรียบเสมือนหยินและหยางของวงกลมไท่จี๋  ที่ส่งเสริมซึ่งกันและกัน  หากขาดด้านใดด้านหนึ่งไป  ชีวิตย่อมขาดความสมดุล  เมื่อทั้งสองบรรลุถึงความเป็นเอกภาพ  มนุษย์จะไม่ถูกความทะยานอยากชักจูง  ไม่ถูกจำกัดด้วยชื่อเสียงผลประโยชน์  และไม่หวาดกลัวความเป็นความตายอีกต่อไป  ตัวฉันในเวลานั้นจะทำลายกรอบเล็กๆ ที่เคยมี ให้ชีวิตเปล่งแสงเจิดจรัส  ส่องสว่างไปทั่วโลก

คำอำนวยพรอรุณสวัสดิ์

จากอาจารย์จ้าวเมี่ยวกว่อ * * *

ขอนำส่งการแบ่งปันเกี่ยวกับคัมภีร์ "เต้าเต๋อจิง" บทที่ 48 และคำอำนวยพรในเดือนแห่งการอำนวยพรปีใหม่

[ให้ความสำคัญกับวิธีเชิงลดจากอัตตาไปสู่ส่วนรวม]

คติธรรม บทที่ 48

1. สิ่งที่คัมภีร์ “เต้าเต๋อจิง” ทั้งห้าพันคำอธิบายคือการ “ฝึกธรรมะ” การฝึกธรรมะมิใช่การศึกษาหาความรู้ แต่เป็นการแสวงหาภูมิปัญญาอันยิ่งใหญ่ของชีวิต หากต้องการแสวงหาภูมิปัญญาต้องมีความถูกต้องและคุณธรรมเสียก่อน กระบวนการของความถูกต้องและคุณธรรมคือกระบวนการใช้การ “ลดน้อย” มา รู้จักตนเอง เมื่อมีความถูกต้องและคุณธรรมจะไม่วุ่นวาย เมื่อไม่วุ่นวายจึงเข้าสู่สภาวะของเต๋าได้ แล้วปลดปล่อยพลังของจิตวิญญาณในระดับที่สูงยิ่งขึ้น

2. การศึกษาหาความรู้ต้องใช้หลักการเพิ่ม ยิ่งเข้าใจมากยิ่งดี แต่การรังสรรค์จิตวิญญาณต้องใช้หลักการลด มีความปรารถนาส่วนตนยิ่งน้อยเท่าไรยิ่งดี ขจัดความปรารถนาส่วนตนออกส่วนหนึ่ง จะรักษาหลักธรรมชาติไว้ได้ส่วนหนึ่ง ลดอัตตาลงส่วนหนึ่ง จะเป็นส่วนรวมส่วนหนึ่ง ระงับความโลภ สลายความไม่รู้ (อวิชชา) ลดความคิดด้านลบลง ความคิดเพื่อส่วนรวมจะค่อย ๆ ถูกปลุกให้ตื่นขึ้น

3. หากชีวิตสามารถยกขึ้นและปล่อยวางได้ เข้าออกได้อย่างอิสรเสรี เรียกได้ว่าสอดคล้องกับเต๋านิรันดร์แล้ว คำว่า “ยกขึ้น” หมายถึง การศึกษาหาความรู้ต้องพากเพียรและฝึกฝนหลอมหล่อด้วยความยากลำบาก รู้เพิ่มเมื่อศึกษา ส่วนคำว่า “ปล่อยวางได้” หมายถึง การปฏิบัติเต๋าต้องปล่อยวางสรรพบุญวาสนา ฝึกธรรมะบกพร่องลดน้อย

4. สิ่งที่การ “ศึกษา” อธิบายคือสมรรถภาพทางด้านสมอง ส่วนการ “ฝึกธรรมะ” อธิบายถึงสมรรถภาพทางด้านจิตวิญญาณ กล่าวคือ ให้ความสำคัญกับวิธีแสวงหาจากภายใน ทุกวิถีทางล้วนมุ่งสู่จุดหมายเดียวกันคือเต๋า และวิธีดำเนินชีวิตเชิงลดจากอัตตาไปสู่ส่วนรวม

อาจารย์จ้าวเมี่ยวกว่อ

วันที่ 26 มกราคม 2565

(เผยแพร่วันที่ 1451)

* * *

** 道的特点是“为无为”，但这不是无所事事，也不是不动脑筋、任性妄为。“为”是做事，“无为”是做事的原则，这三个字，既有做到的能力，又有超然的智慧；既有拿起的力量，又有放下的心胸。为与无为，就像太极阴阳，相辅相成，缺少任何一面，人生都会失衡。二者达到统一时，人就再也不会被欲望所牵、被名利所限、被生死所惧了，这时的我将突破原有的小格局，让生命频频光华在天地间。

早安！* * *

26重视从小我走向大我的减法人生

《道德经》第48章分享暨元旦月祝福》连载26

第四十八章 悟道心得

一、《道德经》五千言只讲了“为道”二字。为道不是学习知识，而是追求生命的大智慧。想求智慧必先正德，正德是以“损”来认识自己的过程。德正则无事，无事才能入道，释放心灵更高层级的力量。

二、学习知识要做加法，了解越多越好；建设心灵要做减法，私欲越少越好。去一分私欲，便存一分天理；减一分小我，便成一分大我。调服贪欲，化解无明，减少负面的起心动念，大我就会逐渐被唤醒。

三、人生能有拿得起、放得下的出入自由，就合乎常道了。拿得起是指做学问要勤学苦练，为学日益；放得下是说行道要万缘放下，为道日损。

四、“为学”讲头脑层面的功能；“为道”讲心灵层面的功能，即重视内求法，重视万法归宗，重视从小我走向大我的减法人生。

赵妙果，2022年1月26日，第1451天