คำอำนวยพร 6 กุมภาพันธ์ 2565

** ชั่วชีวิตคนเรา การลงมือทำจริงเป็นพื้นฐาน การฟันฝ่าต่อสู้เป็นสิ่งสำคัญ เส้นทางสู่ความสำเร็จมีวิถีที่ถูกต้องของตน ชะตาชีวิตมิใช่สิ่งที่แก้ไขไม่ได้ เพียงแต่ยากมาก ก่อนอื่นต้องใช้การ “ศึกษา” มาสร้างการยอมรับและความเข้าใจที่ถูกต้อง จากนั้นจึงใช้การ “ฝึกธรรมะ” มาทำลายความเคยชินของนิสัย หากยืนหยัดได้ไม่นาน ทั้งสองสิ่งนั้นก็ว่างเปล่า หากศึกษาคัมภีร์ “เต้าเต๋อจิง” จากความว่างเปล่าสู่ความว่างเปล่า จากปรัชญาสู่ปรัชญา จะไม่อาจเปลี่ยนแปลงชีวิตได้ ความหมายของการศึกษาอยู่ที่การ “แก้ไข” เมื่อมีการลงมือ “แก้ไข” จึงจะมีพลังในการ “เปลี่ยนแปลง” มิเช่นนั้น ต่อให้เวทีจะใหญ่เพียงใด หากไม่ขึ้นเวที ย่อมต้องเป็นผู้ชมไปตลอด ต่อให้โอกาสจะดีเท่าไร หากไม่เข้าร่วม ย่อมเป็นได้เพียงคนนอกไปตลอดกาล

คำอำนวยพรอรุณสวัสดิ์

จากอาจารย์จ้าวเมี่ยวกว่อ * * *

ขอนำส่งการแบ่งปันเกี่ยวกับคัมภีร์ "เต้าเต๋อจิง" บทที่ 49 และคำอำนวยพรในเดือนแห่งการหว่านเพาะเมล็ดพันธุ์

[ความสามารถที่สำคัญที่สุดในชีวิตคือการ “ตื่นรู้” ]

ความดีงามคือสัญชาตญาณที่มีมาก่อนกำเนิด ถือเป็นสิ่งที่นิ่ง ความชั่วคืออุปนิสัยที่บ่มเพาะขึ้นหลังกำเนิด ถือเป็นสิ่งที่เคลื่อนไหว เมื่อประสบวาสนาดี ความดีงามในจิตส่วนลึกภายในจะตื่นขึ้น ความดีงามจึงพร้อมที่จะปรากฏออกมา เมื่อประสบวาสนาไม่ดี ความชั่วที่แฝงอยู่ในจิตส่วนลึกจะถูกกระตุ้น นิสัยที่ไม่ดีจึงปรากฏขึ้นทันที การที่อริยบุคคลต้อง “เปลี่ยนความปรารถนาตามความต้องการของมวลชน” เป็นการสร้างบรรยากาศให้แก่จิตใจคน ทำให้จิตที่ดีงามได้รับการบำรุงรักษา การที่ต้อง “มีจิตหนึ่งใจเดียวกับทั่วหล้า” เพื่อมิให้หล่อเลี้ยงนิสัยที่เลว ทำให้นิสัยเลว ๆ ค่อย ๆ สลายไป

การเชื่อถือผู้อื่นคือความสามารถอย่างหนึ่ง เพราะเบื้องหลังการเชื่อถือผู้อื่นคือความเชื่อมั่นในตนเอง แท้จริงแล้วมิใช่การเชื่อผู้อื่น แต่เป็นการกล้าเชื่อตนเองและกฎแห่งกรรม กฎแห่งกรรมคือกฎพื้นฐานของจักรวาล กฎหมายในวิถีของมนุษย์คือการแสดงออกของกฎแห่งกรรม ผู้ใดทำผิดกฎหมาย ผู้นั้นต้องรับผิดชอบ วิถีธรรมชาติก็เช่นเดียวกัน ใครเพาะเหตุปัจจัย ผู้นั้นย่อมได้รับผลตอบสนอง การศึกษาเต๋ามิใช่การศึกษาสิ่งปาฏิหาริย์ แต่เป็นการเรียนรู้กฎแห่งกรรม การฝึกปฏิบัติ มิใช่การฝึกฝนให้มีความงมงาย แต่เป็นการฝึกฝนให้เกิดภูมิปัญญา

กรงขังที่ใหญ่ที่สุดในโลก คือการคิดของคนเราเอง หากการคิดในสมองเป็นพลังบวกทั้งหมด ทุกสิ่งที่ฉันพบเจอน่าจะเป็นสิ่งที่ฉันต้องการทั้งสิ้น ความสามารถที่สำคัญที่สุดในชีวิตคือการ “ตื่นรู้” การตื่นรู้มิใช่ปาฏิหาริย์ แต่เป็นเพียงการหลุดพ้นจากการรับรู้ที่ผิดพลาด แล้วหวนคืนสู่โลกแห่งความจริง มิเช่นนั้นจะต้องใช้ทั้งชีวิตเพื่อชดใช้ให้กับการยอมรับและความเข้าใจที่ผิดพลาด

ฉันคือผู้สร้างสรรค์ชะตาชีวิต และยังเป็นผู้รับเคราะห์จากพฤติกรรม มนุษย์คือทาสของความเคยชิน เมื่อฉันบ่มเพาะจนเป็นนิสัย จากนั้นนิสัยจะบ่มเพาะฉัน ชะตาชีวิตมิใช่สิ่งที่แก้ไขไม่ได้ เพียงแต่ยากมาก ก่อนอื่นต้องใช้การ “ศึกษา” มาสร้างการยอมรับและความเข้าใจที่ถูกต้อง จากนั้นจึงใช้การ “ฝึกธรรมะ” มาทำลายความเคยชินของนิสัย หากยืนหยัดได้ไม่นาน ทั้งสองสิ่งนั้นก็ว่างเปล่า หากศึกษาคัมภีร์ “เต้าเต๋อจิง” จากความว่างเปล่าสู่ความว่างเปล่า จากปรัชญาสู่ปรัชญา จะไม่อาจเปลี่ยนแปลงชีวิตได้ ความหมายของการศึกษาอยู่ที่การ “แก้ไข” เมื่อมีการลงมือ “แก้ไข” จึงจะมีพลังในการ “เปลี่ยนแปลง”

อาจารย์จ้าวเมี่ยวกว่อ

วันที่ 6 กุมภาพันธ์ 2565

(เผยแพร่วันที่ 1462)

* * *

** 人这一辈子，实干为本，奋斗为要，成功之路，自有正道。命运不是不能改，只是很难！首先，要建立正确的认知，这是“为学”；其次，要打破习气的惯性，这是“为道”。若没有持久的坚持，两者都是空。学习《道德经》如果从空到空，从哲学到哲学，是不可能改变生命的。学的意义在于“改”，有“改”的行动，才有“变”的力量。否则，舞台再大，不上台，永远是观众；平台再好，不参与，永远是局外人。

早安！* * *

06 人生最重要的能力是“开悟”

《道德经》第49章分享暨播种月祝福》连载06

我知道，善是先天具有的本性，属静；恶是后天养成的习性，属动。遇到善缘，人内心深处的善就会苏醒，善良呼之欲出；遇到恶缘，人潜藏心底的恶就被激发，恶习立即活现。圣人之所以要“以百姓心为心”，就是要给人心营造氛围，让善心得到调养；之所以要“为天下浑其心”，就是为了不给恶习施肥浇水，让恶性慢慢泯灭。

我知道，相信别人是一种能力，因为信他的背后是自信。实际上，不是去相信别人，而是敢相信自己、相信因果。因果律是宇宙的基本法，人道上的法律就是因果的体现，谁犯法，谁担责；天道也一样，谁种因，谁受报。学道不是学神奇，而是学因果；修行，不是修迷信，而是修智慧。

我知道，世上最大的牢笼，是人的思维。如果脑袋里的思维都是正能量的，我遇到的一切就应该都是自己想要的。人生最重要的能力是“开悟”，开悟并不神奇，不过就是挣脱错误的认知，回到真实的世界。否则，就得穷尽一生为错误的认知买单。

我知道，我是命运的创造者，也是行为的受难者。人是习惯的奴隶，我养出了习惯，随后习惯又养出了我。命运不是不能改，只是很难，先要以“为学”建立正确的认知，再要以“为道”打破习气的惯性。若没有持久的坚持，两者都是空。学习《道德经》如果从空到空，从哲学到哲学，是不可能改变生命的。学的意义在于“改”，有“改”的行动，才有“变”的力量。

赵妙果，2022年2月6日，第1462天