บทที่ 38 บรรทัดฐานคุณงามความดี
เลิศคุณธรรมไม่ถือตนมีคุณธรรม จึงมีคุณธรรม
ด้อยคุณธรรมแต่ถือว่าตนมีคุณธรรม จึงไม่มีคุณธรรม
ผู้เลิศคุณธรรมสร้างคุณธรรมด้วยจิตสำนึก
ผู้ด้อยคุณธรรมสร้างคุณธรรมด้วยทิฐิ
ผู้เลิศเมตตาธรรมสร้างคุณธรรมด้วยเมตตา
ผู้เลิศเที่ยงธรรมสร้างคุณธรรมด้วยใจรัก
ผู้ถือจารีตเป็นเลิศ ชาวโลกไม่ขานรับ
จึงต่อว่าต่อขานไม่ทำตาม
ดังนั้น สูญเสียเต๋าจึงเน้นคุณธรรม
สูญเสียคุณธรรมหันหาเมตตาธรรม
สูญเสียเมตตาธรรมหันหาความเที่ยงธรรม
สูญเสียความเที่ยงธรรมหันหาประเพณี
อันประเพณีนี้ มีภักดีแลสัจจาน้อย
เป็นการเริ่มความวุ่นวาย
รู้เห็นล่วงหน้าเป็นคำหรู คือเริ่มโง่ไร้สาระ
ดังนั้น รักษาความซื่อ
ไม่หน้าไหว้หลังหลอก รักษาความเรียบง่าย
ไม่เอาความหรูที่ไร้สาระ
ดังนั้น ทิ้งสิ่งหลังคัดสิ่งหน้า
คติธรรม
1) มีคนเริ่มต้นเดิน แล้วนำพาท่านเดิน คนๆ นี้เป็นใคร คือจิตซึ่งเป็นนายของท่าน ก็คือเต๋านั่นเอง
2) “เต๋อ” (คุณธรรม) คือ ปฏิบัติตามด้วยจิตใจที่ตรงไปตรงมา เข้าสู่ต้นกำเนิดโดยตรง ไม่จำเป็นต้องห่วงกังวล
3) ความเมตตาคือ ความรู้สึก การประสานรับ และหลอมเป็นหนึ่งเดียวด้วยน้ำใสใจจริงระหว่างกันและกันทั้งสองฝ่าย
4) ความยุติธรรมคือ เรียกร้องพัฒนาตนเองให้สมบูรณ์ ปฏิบัติจนเป็นระเบียบ โดยพยายามอย่างสุดความสามารถ
5) การย้อนสู่ต้นกำเนิดแห่งเต๋า ทุกสิ่งทุกอย่างเป็นไปอย่างอิสรเสรี ตามธรรมชาติ ความเรียบง่ายมีพลังมากที่สุด
6) จะให้คนดีอยู่เย็นเป็นสุขตลอดชีวิตได้นั้น จะอาศัยแต่ความฉลาดทางปัญญาไม่ได้ มีเพียงความซื่อสัตย์มากเท่านั้น จึงจะมีความยั่งยืน
