บทที่ 27 จัดการปัญหาต้องชาญฉลาด

ทำความดีไม่ทิ้งร่องรอย

วาจาดีไม่มีด่างพร้อย

คำนวณดีไม่ต้องใช้เครื่องมือ

ปิดประตูดีไม่มีใครเปิดได้

ผูกดีๆ ไม่ต้องใช้เชือกกลับไม่มีใครแก้ได้

ดังนั้น อริยบุคคลสันทัดช่วยเหลือคน

ไม่มีใครถูกทอดทิ้ง

สันทัดใช้สิ่งของ

ไม่มีสิ่งใดถูกทิ้ง

นี่เรียกว่า เข้าใจเหตุผล

คนดีจึงเป็นครูของคนไม่ดี

คนไม่ดีเป็นกระจกเงาของคนดี

หากไม่เคารพครูบาอาจารย์

ไม่ดูเป็นแบบอย่าง

แม้จะฉลาดกลับเลอะเลือน

ในนี้มีเหตุผลลี้ลับอัศจรรย์