บทที่ 27 จัดการปัญหาต้องชาญฉลาด

ทำความดีไม่ทิ้งร่องรอย
วาจาดีไม่มีด่างพร้อย
คำนวณดีไม่ต้องใช้เครื่องมือ
ปิดประตูดีไม่มีใครเปิดได้
ผูกดีๆ ไม่ต้องใช้เชือกกลับไม่มีใครแก้ได้
ดังนั้น อริยบุคคลสันทัดช่วยเหลือคน
ไม่มีใครถูกทอดทิ้ง
สันทัดใช้สิ่งของ
ไม่มีสิ่งใดถูกทิ้ง
นี่เรียกว่า เข้าใจเหตุผล
คนดีจึงเป็นครูของคนไม่ดี
คนไม่ดีเป็นกระจกเงาของคนดี
หากไม่เคารพครูบาอาจารย์
ไม่ดูเป็นแบบอย่าง
แม้จะฉลาดกลับเลอะเลือน
ในนี้มีเหตุผลลี้ลับอัศจรรย์