บทที่ 32 เต๋าขับเคลื่อนโลก
เต๋าตลอดกาลไร้นาม
เล็กเรียบง่าย
ไม่มีใครทำให้อยู่เหนือเต๋า
ถ้าเจ้าเมืองรักษาเต๋าไว้ได้
สรรพสิ่งจะมาสวามิภักดิ์
ฟ้าดินเคล้าประสานกลมกลืน
น้ำค้างฝนจะพรั่งพรม
ผู้คนได้รับความชุ่มฉ่ำ
สรรพสิ่งเจริญเริ่มมีนาม
เมื่อมีพึงรู้พอเหมาะ
พึงหยุดแต่พอควร
จึงไม่มีอันตราย
เพราะเต๋ามีอยู่ทั่วหล้า
ดั่งธารน้ำไหลสู่ทะเล