บทที่ 49 ความปรารถนาของปวงชน

อริยบุคคลเปลี่ยนความปรารถนา

ตามความต้องการของมวลชน

คนดีข้าดีต่อเขา

คนไม่ดีข้าก็ดีด้วย

เรียกว่า ความดีงาม

ผู้มีสัจจะข้าให้ความเชื่อถือ

ผู้ไร้สัจจะข้าก็จริงใจ

เรียกว่า เชื่อถือความมีคุณธรรม

ดังนั้น อริยบุคคลวางตนมีจิตหนึ่งใจเดียวกับคนทั่วหล้า

ปวงชนต่างมองและฟังซึ่งกันและกัน

อริยบุคคลถือปวงชนเป็นลูกหลานของตน