บทที่ 77 กฎธรรมชาติและหลักเกณฑ์ทางสังคม
กฎธรรมชาติ เหมือนการรั้งคันธนูมิใช่หรือ
สูงไปกดลดต่ำลง
ดันคันสูงขึ้นถ้าเล็งต่ำ
มากเกินก็ลดลง
ไม่พอก็เพิ่มเติม
กฎธรรมชาติ ลดส่วนเกินเพิ่มส่วนขาด
แต่การปฏิบัติของผู้คนหาเป็นเช่นนี้ไม่
ตัดส่วนขาดแคลนมาสนองความพอใจผู้เหลือเฟือ
ใครจะนำสิ่งที่เหลือมาเผื่อแผ่ให้คนทั่วหล้า
มีเพียงผู้มีเต๋าเท่านั้น
ด้วยเหตุนี้ อริยบุคคลสร้างสุขแก่ผู้คนไม่ถือเป็นผลงาน
มีคุณูปการแต่ไม่ยกตนมีคุณธรรม
ไม่ทะเยอทะยานกลับสำเร็จ
คติธรรม
1) ธรรมชาติมีหลักการปรับดุลยภาพ ด้วยการลดส่วนเกินมาเพิ่มส่วนขาด แต่ผู้คนมักจะตัดส่วนขาด
มาสนองความพอใจแก่ผู้มีเหลือเฟือ
2) คล้อยตามเต๋าแต่ไม่คล้อยตามอำนาจอิทธิพล คล้อยตามเหตุผลไม่คล้อยตามคน หลักการนี้ง่ายมาก อย่าได้ผสมปนเป
3) ขยายโอกาสให้มาก จิตใจจึงจะกว้างขวางเอง ขยายเวลาให้ยาวขึ้น วิสัยทัศน์จะยาวไกล การขยายเวลาก็ดี ขยายโอกาสก็ดีย่อมมีรูปแบบที่ใหญ่สมบูรณ์
4) สามารถหลุดพ้นจากกรอบในปัจจุบัน โดยอยู่เหนือกว่า ท่านจะเกิดความปลื้มปีติชนิดที่คาดคิดไม่ถึงจริงๆ
