บทที่ 8 อุปมาเต๋าดังน้ำ

ความดีสูงสุดเหมือนดั่งน้ำ หล่อเลี้ยงสรรพสิ่งโดยไม่ยื้อแย่ง

อยู่ที่ต่ำซึ่งผู้คนรังเกียจ จึงใกล้เคียงเต๋า

สันทัดเลือกสรรที่อยู่ได้เหมาะสม

จิตว่างเปล่าสงบนิ่ง มีรักเมตตา วาจามีสัจจะ เชี่ยวชาญการปกครอง ทำงานด้วยจิตสำนึก เหมาะกาลเวลา เพียงไม่แย่งชิงใคร จึงไม่ผิดพลาด

คติธรรม

1) หัวใจของคัมภีร์ « เต้าเต๋อจิง » คือวิถีแห่งจิต เป็นวิถีแห่งความนุ่มนวลอ่อนโยน อ่อนน้อมถ่อมตนและให้อภัย

2) ความปรองดองสมานฉันท์เป็นภูมิปัญญาและภาวะสูงสุดในการอยู่ร่วมกัน

3) น้ำที่ไหลลงสู่ทะเลมหาสมุทรมาจากแม่น้ำลำคลองและท่อน้ำเสีย สมมุติว่ามหาสมุทรเลือกที่รักมักที่ชัง ไม่ยอมให้สายน้ำเล็กและสกปรกไหลมา จะกลายเป็นมหาสมุทรได้อย่างไร

4) ความสัมพันธ์ของผู้คนกอปรด้วยภาษาและสัญญาณพิเศษ ต้องสนใจคำพูดของตน เพราะถ้อยคำภาษาคือพลัง ซึ่งสามารถสร้างสวรรค์และนรกได้

การยอมรับและชมเชยผู้อื่นในเวลาเดียวกันก็เป็นวิธีปลอบใจตนเองได้ดีที่สุด