ถาม ในคัมภีร์ "เด้าเต๋อจิง" บทที่ 81 กล่าวว่า "คนดีไม่แก้ต่างให้แก่ตนเอง คนที่แก้ต่างให้ตนเอง
ได้อย่างหลักแหลมไม่ใช่คนดี" แต่ท่ามกลางการดำรงชีวิต ผู้ใจบุญบางคนไม่ชอบการแก้ต่าง แต่ก็มีผู้ใจบุญบางคนชอบแก้ต่าง นอกจากนี้สำหรับคำถามบางคำถาม ผู้ที่ใช้การใต้แย้งมาให้ความกระจ่างแจ้งไม่เห็นจะไม่ใจบุญตรงไหน ดังนั้น ผู้ใจบุญหรือไม่ใจบุญ เมื่อพบปัญหาจะแก้ต่างหรือไม่แก้ต่าง มีความจำเป็นต้องเชื่อมสัมพันธ์กันหรือไม่อย่างไร
ตอบ วัตถุประสงค์ดั้งเดิมของท่านเหลาจื่อพึ่งเข้าใจว่า "ผู้ที่โต้แย้งเป็นจะไม่เถียงข้างๆ คูๆ ผู้เถียงข้างๆ
คูๆ จะโต้แย้งไม่เป็น จากคำกล่าวของท่านเหลาจื่อในคัมภีร์ "เต้าเต๋อจิง" บทที่ 16 ว่า "การที่ไม่รู้จักกฎเกณฑ์อันเป็นนิรันตร์นี้ ซ้ำยังกระทำขาดความรอบคอบยอมจะประสบภัยพิบัติหายนะ" การโต้แย้งเป็นพฤติกรรมอย่างหนึ่ง ดังนั้น คำว่า "ไม่แก้ต่าง" ในประโยคที่ว่า "คนดีไม่แก้ต่างให้แก่ตนเอง" หมายความว่าไม่แก้ต่างตามอำเภอใจ และคำว่า "คนที่แก้ต่าง" ในประโยคที่ว่า "คนที่แก้ต่างให้ตนเองได้อย่างหลักแหลมไม่ใช่คนดี" ควรเข้าใจว่าเป็นผู้ที่แก้ต่างตามอำเภอใจ คำสอนของท่านเหลาจื่อใช้ได้ทุกมิติและไม่ล้าสมัย ดังนั้น เราสามารถทำความเข้าใจจากหลายๆ ด้านอย่างพลิกแพลงไม่ตายตัว
CR.โลกสุขพลานามัย นิตยาสารเต้าซิ่น ปีที่ 2 ฉบับที่ 3 เมษายน 2551
