** ชีวิตคนเรามีอยู่สองเรื่อง หนึ่งคือปกครองคน สองคือทำตามฟ้า ปกครองคนคือการบริหารจัดการตนเอง ทำตามฟ้าคือการปฏิบัติตามคุณสมบัติเต๋าของฟ้า สองเรื่องนี้กล่าวอย่างง่ายคือ ภายในฝึกปฏิบัติคุณสมบัติขั้นเทพ และภายนอกปฏิบัติตามกฎธรรมชาติ พื้นฐานของทั้งสองเรื่องนี้คือคำว่า "ประหยัด" ซึ่งหมายถึงการถนอมรัก เมื่อพบเจอคนพูดภาษาคน พบเจอผีพูดภาษาผี พบเจอเทพพูดภาษาเทพ และพบเจอฟ้าพูดภาษาฟ้า เราใช้สุดยอดความคิด มองจุดสิ้นสุดเป็นจุดเริ่มต้น ฝึกฝนพูดจาภาษาเทพและฟ้าทุกวัน ก็จะสามารถเป็นหนึ่งเดียวกับเทพและฟ้าได้ การปกครองตนต้องถนอมรักพลังงานและจิตวิญญาณ ปกครองประเทศต้องถนอมรักประชาชน "ประหยัด" คือจุดเริ่มต้นของการ "สั่งสมความดี" และมีเพียงการสั่งสมความดี คนเราจึงจะปล่อยวางความทะยานอยากและไม่กระหายในความสำเร็จ แต่เช่นนี้กลับทำให้เราบรรลุถึงสภาวะที่เป็นหนึ่งเดียวกับเต๋าได้
อรุณสวัสดิ์ * * *
ขอนำส่งการแบ่งปันเกี่ยวกับคัมภีร์ "เต้าเต๋อจิง" บทที่ 45 และคำอำนวยพรในเดือนแห่งการเกิดใหม่
[การโต้แย้งข้อเท็จจริง หมายถึงความจริงเหนือกว่าการเล่นลิ้น]
ประเด็นที่ 3 กระแสหลักของ “ 5 มาก” ในบทนี้คือเต๋าเท่านั้น
3.1 “คารมคมคาย” คือการโต้แย้งข้อเท็จจริง ทั้งยังหมายความว่า “ความจริงเหนือกว่าการเล่นลิ้น”
คำว่า “คารมคมคาย” ในประโยคที่ว่า “มีคารมคมคายดุจซื่อ ๆ ” หมายถึง สติปัญญาเฉียบแหลมไร้อุปสรรค ส่วนคำว่า “ดุจซื่อ ๆ ” หมายถึง ไร้วาทศิลป์
“คารมคมคายดุจซื่อ ๆ ” หมายความว่า สัจธรรมมิได้มาจากการโต้แย้งด้วยวาทศิลป์หรือคำหวานไพเราะทำให้ผู้อื่นนิยม การที่สัจธรรมถูกขนานนามว่าเป็น “สัจธรรม” พลังของมันสามารถทะลุผ่านกาลเทศะที่ไม่มีวันหมดสิ้นได้ เมื่อหลายพันปีก่อนเป็นสัจธรรมอย่างไร หลายพันปีให้หลังก็ยังคงเป็นสัจธรรมอย่างนั้น เป็นสัจธรรมของจีน หรือไม่ว่าจะอยู่ที่ใดในโลกนี้ก็ยังคงเป็นสัจธรรมไม่เปลี่ยนแปลง “สัจธรรม” มิใช่อาศัยการคุยโวหรือมอบให้จากใคร แต่เป็นกฎในตัวที่ไม่มีวันเปลี่ยนแปลง ดังนั้น ผู้มีเต๋าไม่กล่าวเท็จ แต่จะปฏิบัติตามกฎอย่างเงียบ ๆ ใช้ตนเองทำให้เต๋าที่ยิ่งใหญ่ปรากฏ และอธิบายทุกสิ่งทุกอย่างด้วยความประพฤติที่มีคุณธรรม หลักฐานที่เป็นจริงอยู่เหนือทุกสิ่ง พลังแห่งการทำได้จริงย่อมเหนือกว่าการเล่นลิ้น นี่คือ “มีคารมคมคายดุจซื่อ ๆ ”
คนโบราณกล่าวว่า “สุภาพชนซื่อ ๆ และพูดน้อย” อันที่จริง มิได้หมายความว่าเขาโง่ แต่เป็นเพราะสุภาพชนเข้าใจเต๋า มีคุณธรรมสูงส่ง และจิตใจกว้างขวาง ดังนั้น พวกเขาจะไม่ถกเถียงกับผู้อื่น และไม่จำเป็นต้องถกเถียงกับใคร เมื่อเป็นเช่นนี้ ความประพฤติที่มีคุณธรรมของพวกเขากลับเป็นที่ประจักษ์แก่สายตาของผู้คนมากยิ่งขึ้น นอกจากนี้ สำหรับผู้ที่มีภูมิปัญญารอบรู้ไร้อุปสรรคจะมองเห็นความถูกผิด คดงอ เที่ยงตรง และผลกรรมทั้งหมดอย่างชัดเจน ด้วยเหตุนี้ พวกเขาจึงไม่พูดมากหรือพูดจาเพ้อเจ้อ หากจำเป็นต้องพูด คำพูดจะเป็นเพียงเครื่องมือในการสื่อสารเท่านั้น แต่วัตถุประสงค์ในการสื่อสารคือเพื่อให้ผู้อื่นได้เพิ่มประโยชน์มากยิ่งขึ้น มิใช่เพื่ออวดวาทศิลป์ของตน
อันที่จริง หากเราสามารถเปิดใจให้กว้างขึ้นอีกสักหน่อย ความเข้าใจผิดและตำหนิผู้อื่นจะได้รับการให้อภัยและความเห็นอกเห็นใจมากพอ และไม่จำเป็นต้องไป “โต้เถียง” แต่ในการดำเนินชีวิต ผู้คนจำนวนมากเอาแต่คุยโวโอ้อวดถ่ายเดียว พอทำงานมีมาตรฐานสูงแต่กลับมีความสามารถต่ำ หรือมักใช้คารมคมคาย การปฏิบัติตัวกลับไม่มีน้ำใจเอื้อเฟื้อต่อผู้อื่น สุดท้ายมีแต่จะสิ้นเปลืองความคิดและกำลังกาย เสียเวลาโดยเปล่าประโยชน์ และสูญเสียคุณงามความดีไปหมดสิ้น มีจุดจบที่ทำอะไรก็ไม่สำเร็จสักอย่าง... เช่นนี้จึงน่าเสียดายโอกาสที่ชาตินี้ได้เกิดมาเป็นมนุษย์ที่ได้ฝึกฝนหลอมหล่อยิ่งนัก
อาจารย์จ้าวเมี่ยวกว่อ
วันที่ 13 ตุลาคม 2564
(เผยแพร่วันที่ 1347)
* * *
** 人生只有两件事，一是治人，二是事天——治人就是管理自己；事天就是效法天之道品格。这两件事简单来说就是：内修神性品质和外行天道规律，其中的根本都是一个字：“啬”，即是爱惜之意。
见人说人话，见鬼说鬼话，见神说神话，见天说天话。我们利用终极思维，以终为始，每天修炼说神话，说天话，就可以和神合一，和天合一。
治身要爱惜精气神，治国要爱惜民财，“啬”这就是“重积德”的开端。而只有重积德，人才能放下欲望、不求速达；但这样却反而能让我们达到与道合一的境界。
早安！* * *
13真相之辩，就是事实胜于雄辩
《道德经第45章分享暨新生月祝福》连载13
第三层次，本章“五大”的主流只能是道。
七、“大辩”是真相之辩，也就是“事实胜于雄辩”。
“大辩若纳”中的“大辩”是指智无碍；“若讷”则是指口无辞。
“大辩若讷”是说真理不是靠伶牙俐齿、巧言令色去争论出来的。真理既然能被称之为“真理”，它的力量就能穿越无尽时空——几千年前是真理，几千年后也还是真理；在中国是真理，放之于四海也还是真理。“真理”不是靠谁夸耀、奉赠出来的，而是本身就是不变的规律。所以，有道者不假言辞，只是默默践行规律，以自身示现大道，用德行说明一切。所谓实证为王，做到的力量胜过一切雄辩。这就是“大辩若讷”。
古人说“君子木讷”，其实不是说君子笨，而是因为君子明道、品德高尚、心胸博大，所以，他们不去与人争辩，也无需与人争辩。这样一来，他们的德行反而更加有目共睹。而且，对于智慧通达无碍的人而言，他们能看清所有是非曲直、因缘果报，因此他们反而不会多说、乱说。如果必须要说，语言也只是他们沟通的工具而已——但沟通的目的是为了让别人有所增益，而不是呈自己的口舌之快。
其实，如果我们的心胸能再开阔一些，对他人的误解和非议就能给予足够的宽容和谅解，而用不着去“辩”。但生活中，绝大多数人只是一味高谈阔论，到了做事上却眼高手低；或者总是牙尖嘴利，到了为人上却不能容人。这样下去，最后只会耗散了心力、虚度了光阴、漏光了功德，最后落得个一事无成的结局……那可就可惜了这一世能得人身的修炼机会了！
赵妙果，2021年10月13日，第1347天