** คนทั่วไปล้วนใช้ความดีปฏิบัติต่อความดี และใช้ความชั่วรับมือกับความชั่ว นี่คือท่าทีที่มีความแตกต่าง เพราะตำแหน่งที่เขาอยู่ในจักรวาลแตกต่างกัน ดังนั้นจุดยืน มุมมอง และมาตรฐานจึงแตกต่าง ท้ายที่สุดการรับรู้จึงต่างกัน นี่คือจุดเริ่มต้นของข้อพิพาท เปรียบเสมือนในช่วงเวลาเดียวกัน ซีกโลกเหนือเป็นฤดูหนาว ซีกโลกใต้เป็นฤดูร้อน หากทั้งสองฝ่ายมิได้รู้จักโลกทั้งใบ ย่อมไม่อาจเห็นพ้องต้องกันได้ (คัมภีร์เต้าเต๋อจิงบทที่ 49)
คำอำนวยพรอรุณสวัสดิ์
จากอาจารย์จ้าวเมี่ยวกว่อ * * *
ขอนำส่งการแบ่งปันเกี่ยวกับคัมภีร์ "เต้าเต๋อจิง" บทที่ 48 และคำอำนวยพรในเดือนแห่งการอำนวยพรปีใหม่
[ทั่วหล้าของเราจะใหญ่เพียงใด ขึ้นอยู่กับขนาดจิตใจของแต่ละคน]
1.2 ฝึกธรรมะบกพร่องลดน้อยคือวิธี “ปกครองทั่วหล้า” ที่เป็นรูปธรรม
เหตุใดเราจึงไม่อาจ “ปกครองทั่วหล้า” เพราะเราได้สร้างกำแพงหนา ๆ ที่แยกเรากับทั่วหล้าออกจากกันด้วยตนเอง การฝึกธรรมะบกพร่องลดน้อยสามารถทำลายอุปสรรค และหลอมรวมเป็นร่างเดียวกับทั่วหล้าได้
คำว่า “ลดน้อย” คือเส้นทางที่ฝึกธรรมะต้องผ่าน ต้องให้การรับรู้กับการปฏิบัติมีความเป็นเอกภาพ กระบวนการ “ลดน้อยและลดน้อยลง” คือกระบวนการกำจัดวัชพืชออกเพื่อรักษาต้นไม้ไว้ ขจัดของปลอมออกเพื่อรักษาของแท้ ปรับจิตสำนึกให้ถูกต้อง และยอมรับสัจธรรม ต้องการให้เราสามารถรู้ถึงความเบี่ยงเบน ยุติความผิดพลาด และหลีกเลี่ยงการทำผิดซ้ำ กล่าวอย่างง่าย ๆ คือต้องแก้ไขความผิด คนโบราณกล่าวว่า “คนเราใช้ชีวิตในโลก ใครไม่เคยทำผิดบ้าง เมื่อรู้ว่าผิดแล้วแก้ไขได้ คือสิ่งที่ดีงามมาก” บนเส้นทางแห่งการฝึกปฏิบัติ การแก้ไขความผิดพลาดของตนคือความดีสูงสุด การไม่ทำผิดซ้ำอีกเด็ดขาด คือภูมิปัญญาสูงสุด
หากในอดีตมีความผิด ขอเพียงยอมก้มศีรษะ กล้าพูดว่า “ฉันผิดไปแล้ว” ขอเพียงกล้าที่จะเปลี่ยนแปลง เราจะทำให้ตนเองและผู้อื่นซาบซึ้งใจได้ ความซาบซึ้งใจนี้จะกระตุ้นการปฏิบัติ และการปฏิบัติจะก่อให้เกิดปฏิสัมพันธ์ พลังอันร้อนแรงนี้สามารถสลายปมแค้นทั้งหลาย หลอมละลายจุดอุดตันในอดีต กล่อมเกลาศัตรูในอดีต ขจัดอุปสรรคในจิตใจตน ให้แสงอาทิตย์สาดส่องมายังจิตใจ กล้ายอมรับผิดและแก้ไข เป็นแบบฉบับพื้นฐานของผู้ฝึกปฏิบัติ เมื่อมีสิ่งนี้เราจึงจะสัมผัสถึงประตูใหญ่แห่งการฝึกปฏิบัติได้
เดิมทีทั่วหล้าเป็นของทุกคน เมื่อเรามีแรงทำลายขีดจำกัดในใจ จะเปรียบเสมือนการทลายขอบเขตของขวดน้ำ ให้หยดน้ำโถมตัวลงสู่ท้องมหาสมุทร เมื่อนั้นเราจึงจะสัมผัสถึงพลังที่แท้จริงและความกว้างใหญ่อันไร้ขอบเขตได้ ทั่วหล้าในเวลานี้ไม่จำเป็นต้อง “ปกครอง” แล้ว ทั่วหล้าคือฉัน ฉันก็คือทั่วหล้า ทั่วหล้าของเราจะใหญ่เพียงใด ขึ้นอยู่กับขนาดจิตใจของแต่ละคน
อาจารย์จ้าวเมี่ยวกว่อ
วันที่ 18 มกราคม 2565
(เผยแพร่วันที่ 1443)
* * *
** 一般人对于善恶，都是以善对善，以恶治恶，这是有差别的态度。因为，他们所处的宇宙位置不同，所以，立场不同，角度不同，标准不同，最后的认识也不同，这就是纷争的源头。这就好像同一时间，北半球是冬季，南半球是夏季，双方若对地球没有整体认识，就无法相互认同一样（道德经第49章）。
早安！* * *
18我们的天下有多大，取决于每个人的心胸格局
《道德经》第48章分享暨元旦月祝福》连载18
十一、为道日损是“取天下”的具体方法。
我们为什么不能“取天下”？因为，自己亲手建了一道厚厚的围墙，把自我和天下割裂开了。为道日损可以打破壁垒，与天下融为一体。
“损”是为道的必经之路，需要将认识与实践统一。“损之又损”的过程是去芜存菁、去伪存真、端正意识、肯定真理的过程，需要我们能觉察偏差、停止错误、避免再犯。简单一句话，就是要改错。古人说：“人生在世，孰能无过？知错能改，善莫大焉。”修行路上，更正自己的过失，就是至诚大善；绝不再犯，就是金刚智慧。
过去有错，只要肯低头，只要敢说“我错了”，只要有勇气改变，我们就能感动自己，也能感动他人。这份心动将激发行动，行动将产生互动。这股炙热的能量可以化解一切怨结，融化过去的卡点，感化以前的敌人，拆除自己心头的壁垒，让阳光遍洒心房。敢于认错、勇于改错，这是修行人的基本风范。有了这一点，我们才触碰到了修行的大门。
天下原本就是所有人的。当我们有力量打破心中的壁垒，就像打破的水瓶的局限，让水滴投身于大海一样，那一刻，我们才能感受到真正的力量与无限的广大。此时的天下不用“取”，天下就是我，我就是天下。我们的天下有多大，取决于每个人的心胸格局。
赵妙果，2022年1月18日，第1443天