ถาม เราควรมีท่าที่อย่างไร เมื่อมีคนกล่าวว่า "คนดีมีอายุไม่ยั่งยืน คนเลวมีชีวิตที่แข็งแรงและอายุ
ยืนยาว"
ดอบ อันที่จริงพูดอย่างนี้ไม่ถูกต้อง เป็นการมองปัญหาที่มีลักษณะเฉพาะส่วน คนดีบางคนมีชีวิตอยู่ได้
แค่นั้น เป็นเพราะถูกลิชิตด้วยผลกรรมสามชาติ บางคนชาตินี้มีชีวิตที่ดี เป็นเพราะได้ฝึกปฏิบัติดีมาแต่ชาติปางก่อน อาจจะฝึกปฏิบัติทรัพย์ทาน ธรรมทานและอภัยทานไว้มาก ชาตินี้จึงมีอานิสงส์มาก ดังนั้น ทรัพย์สมบัติ สุขภาพและอายุยั่งยืน มิใช่ผู้อื่นลิขิตให้ท่านแต่ชาติปางก่อน แต่เป็นเหตุปัจจัยที่ตนฝึกปฏิบัติและเป็นผลที่ตนได้รับ เวลาตกฟากของคนเราตรงกับตำแหน่งของดวงอาทิตย์ ดวงจันทร์และดวงดาวก่อเกิดเป็นเส้น 3 ฟังก์ชั่น ซึ่งก็คือเส้นชะตาชีวิตของเราในชาตินี้ เราจึงสามารถเข้าใจข้อเท็จจริงมากมายในอดีดและปัจจุบัน เราอาศัยการศึกษาคำสอนจากคัมภีร์ "เต้าเต่อจิง" ของท่านเหลาจื่อมิเพียงหลุดพ้นได้ ทั้งยังสามารถยกระดับสติปัญญาของตนได้ อายุขัยของคนเป็นปรากฏการณ์ธรรมชาติ ซึ่งไม่อาจกำหนดตามจินตนาการของใครได้ เรามาจากธรรมชาติและต้องย้อนสู่ธรรมชาติ การเกิดการตายเป็นภาวะปกติ เราไม่อาจใช้ชีวิตที่สั้นและยาวมาพิจารณาสภาพของคน แต่ต้องใช้คุณสมบัติของชีวิตเป็นข้อวินิจฉัย การตายมิใช่การสิ้นสุดของชีวิต ชีวิตสัญจรของเราที่ถือกำเนิดมาในโลกใบนี้คือ เพื่อศึกษาหาความรู้ ต้องศึกษาและยกระดับอย่างต่อเนื่อง จนถึงวินาทีสุดท้ายทุกคนต่างต้องส่งกระดาษข้อสอบซึ่งมีคำตอบแท้จริง ถ้ายามปกติศึกษาได้ดี ผลการเรียนได้มาตรฐานจึงเลื่อนชั้นได้ ดังนั้น ผู้ที่ฝึกปฏิบัติเต๋า (ธรรมะ) เป็นการฝึกปฏิบัติเพื่อมีชีวิตอยู่และจากใลกนี้ไปอย่างสง่างาม ถอดเสื้อผ้าชุดเนื้อหนังมังสาที่เก่าและขาดทิ้งไป
เปลี่ยนใส่ชุดสีทองด้วยใบหน้าที่ยิ้มละไม อาศัยธรรมะที่เราฝึกปฏิบัติได้ในชาตินี้ มุ่งสู่ความผาสุกชั่วนิจ
นิรันตร์ ผู้ที่ฝึกปฏิบัติไร้อัตตาแบบเต๋าด้วยความจริงใจ จะประสบความสำเร็จทุกคน ไม่มีใครสอบตก
CR.โลกสุขพลานามัย นิตยาสารเต้าซิ่น ปีที่ 3 ฉบับที่ 1 ธันวาคม 2551
