บทที่ 5: ไม่เอนไม่เอียง

ไม่อาจกล่าวว่าฟ้าดินมีความเมตตา

สุดแต่สรรพสิ่งเจริญเอง

ไม่อาจกล่าวว่าอริยบุคคลมีความเมตตา

สุดแต่ประชาชนดำรงชีวิต

ระหว่างดินฟ้า เหมือนกระบอกสูบลมมิใช่หรือ

แม้ว่างเปล่าแต่มีลม

ยิ่งสูบยิ่งมีลม

พูดมากเป็นภัย

มิสู้รักษาความเป็นกลาง

คติธรรม

1) ต้องศึกษาเจตนารมณ์ดั่งฟ้าดิน ลดความเห็นแก่ตัวละความ

ทะยานอยาก อย่าได้มีแรงกดดัน ทำอย่างสุดความสามารถ

2) หากมีคนทำร้ายท่าน ขอให้ท่านเผชิญเหตุการณ์ด้วยความสงบ

โดยไม่สนใจไยดีเขา นี่เรียกว่า ท่านได้ฝึกปฏิบัติจิต ปล่อยจิต

ให้กว้างขวาง จะมีบุญวาสนามาก

3) หากท่านจดจำแต่เรื่องที่ผู้อื่นทำร้ายท่าน นี่เรียกว่า เข้าหาทาง

ตัน เรียกว่า จิตใจคับแคบ หากท่านยังจะใส่สื่อให้มีอายุยั่งยืน

มีสุขภาพแข็งแรง ประสบความสำเร็จ และมั่งมีมากยิ่งขึ้นก็ไม่มี

ที่ให้ใส่ได้ เพราะใจท่านได้บรรจุเรื่องสับสนวุ่นวายจนเต็มหมดแล้ว

4) ชีวิตต้องมีความสุขและประสบความสำเร็จ จึงต้องคอยรักษาดวง

จิตตนให้ว่างเปล่าอยู่เสมอ

5) ถือฟ้าดินเป็นกระจกเงา พูดน้อยแต่ทำมาก ถือผู้อื่นเป็นกระจก

เงา ผู้ที่หมั่นตรวจสอบสิ่งที่ตนบกพร่อง จึงจะเป็นการรักษา

ความเป็นกลาง มีความเป็นอิสระและประสบความสำเร็จมาก

6) อันที่จริงโลกเป็นมหาวิทยาลัยแห่งหนึ่ง การรู้จักใช้ข้อมูลที่มี

ชีวิตชีวารอบข้างประกอบการเรียนการสอนได้ดี ความมุ่งหวังที่

ดีมีการสิ้นสุดที่ดี ความดีแบบอู๋เหวยประสบความสำเร็จทุก

ประการ