วันตรุษจีนได้กลับสู่บ้านเกิด ไปฉลองตรุษจีนที่บ้านคุณแม่ของสามี พูดขึ้นมาก็แปลกดี ทุกครั้งที่กลับถึงบ้าน ภายในไม่กี่ชั่วโมง อาการภูมิแพ้ด้วยจมูกอักเสบจะต้องกำเริบขึ้นถึงภาวะหนักที่สุดคือ มีอาการน้ำตาไหลและจามไม่หยุด คันตา ทนไม่ไหวจริงๆ ไม่อาจใช้คำพูดตามปกติได้ ดิฉันคิดว่า เหตุใดพอถึงบ้านคุณแม่ของสามีดิฉันจะมีอาการเช่นนี้เล่า นี่เป็นเพราะเหตุใด ใจของดิฉันเป็นอะไรอีกเล่า
ดิฉันแต่งงานกับสามีเป็นเวลา 15 ปีแล้ว เรากับคุณแม่ของสามีใช้ชีวิตกันคนละแห่ง ใน 1 ปีจะไปอยู่บ้านของคุณแม่สามีอย่างมาก 7 วัน ดิฉันไม่ชอบอยู่ด้วยกันกับคุณแม่สามี รู้สึกว่าท่านเรื่องมาก ยุ่งยาก ชอบคุ้ยเขี่ยจุดอ่อนของดิฉัน ดังนั้น จึงคิดพยายามอยู่บ้านให้น้อยที่สุดเท่าที่จะน้อยได้ เวลาอยู่บ้านดิฉันจะรู้สึกไม่สบายใจและก้มหน้าก้มตาโดยไม่รู้ตัว ทันใดที่ดิฉันรู้สึกว่าเหตุใดดิฉันกลับบ้านทุกครั้งล้วนแต่มีอาการแพ้มากมายเช่นนี้เล่าเป็นเพราะแต่ไหนแต่ไรมาส่วนลึกของจิตใจดิฉันไม่เคยยอมรับครอบครัวนี้เลย และไม่เคยยอมรับคุณพ่อคุณแม่ของสามีอีกด้วย ทั้งยังพยายามจับผิดและถือโทษท่านทั้งสองตลอดมา
เมื่อดิฉันตื่นรู้ถึงจุดนี้ พร้อมกับรู้สึกสำนึกผิดจากส่วนลึกของจิตใจว่า ก่อนหน้านี้ตนเองทำไม่ถูก ดิฉันต้องอ้าแขนโอบกอดท่านทั้งสอง ชีวิตต้องใช้วิธีลด ยิ่งพึงต้องทะนุถนอมเวลาที่อยู่ด้วยกันกับท่านทั้งสอง หลงเหลือความเบิกบานใจและความสุขสันต์ที่สุดให้แก่ท่านทั้งสอง
ตรุษจีนปีนี้ เราอยู่บ้านของคุณพ่อคุณแม่สามีเป็นเวลานานที่สุด และเบิกบานใจที่สุด ดิฉันเปลี่ยนเมนูกับข้าวให้คนในครอบครัวทุกวัน สำหรับคนที่เข้าครัวทำกับข้าวทั้งปีนับได้ว่าทำไม่กี่ครั้ง ไม่นึกเลยว่าจะได้รับคำชมทั้งครอบครัว ทุกคนต่างชมเปาะว่าฝีมือการทำกับข้าวของดิฉันพัฒนาไปมาก ดิฉันคิดว่า ส่วนลึกในจิตใจของดิฉันได้เปลี่ยนไปแล้ว ดิฉันยอมรับได้หมดทุกคน รวมทั้งครอบครัวนี้ ดังนั้น ภาวจิตของคนที่เปลี่ยนใจแล้ว กับข้าวที่ปรุงออกมาจึงมีรสชาติโอชา เพราะในข้าวและกับข้าวมีพลังรักและพลังเชิงบวกของดิฉัน ส่วนสิ่งที่แปลกก็คือ ครั้งนี้มาอยู่บ้านของคุณแม่สามีเป็นเวลาหลายวัน ดิฉันไม่ได้รับประทานยา อาการภูมิแพ้จากจมูกอักเสบที่มาบ้านคุณแม่สามีทีใดต้องเป็นทุกครั้ง แต่คิดไม่ถึงว่ากลับหายดีเสียแล้ว
ดิฉันคิดว่า นี่คือโทรศัพท์จากสวรรค์ที่มาเตือนดิฉันว่า ต้องกตัญญูกตเวทีต่อบิดามารดาและบิดามารดาของสามี จงเชื่อมมูลรากกับบิดามารดา เมื่อดิฉันคิดถึงคำพูดประโยคหนึ่งของท่านอาจารย์ในคติธรรมว่า “ท่านไม่ปิดประตู อากาศและจักรวาลไหลสู่ท่าน หากใจท่านเปิดกว้าง ฟ้าดินโอบกอดท่าน เต๋าที่ยิ่งใหญ่เข้าสู่ท่าน” เมื่อดิฉันเปิดอกรับรู้ความผิดพลาด ดิฉันได้สัมผัสว่ามีกระแสจักรวาลไหลผ่านตัวดิฉันจริง ๆ ฟ้าดินโอบกอดดิฉัน เต๋าที่ยิ่งใหญ่ได้เข้าสู่ความอบอุ่นและความผาสุกของดิฉัน
ความดีทั้งปวงกตัญญูคืออันดับแรก ขอให้บิดามารดาทั่วหล้าจงมีสุขภาพแข็งแรง อายุมั่นขวัญยืน ขอให้ทุกท่านจงเปิดใจ และขอให้ฟ้าดินและจักรวาลจงไหลผ่านตัวเราและโอบกอดเรา
เรื่องราวเล็ก ๆ มีปัญญาอันยิ่งใหญ่
1. ร่างกายคือรถม้า ความคิดคือนักขี่ม้า
2. สิ่งที่เรายอมรับ มิใช่ใครอื่น คือตัวเรานั่นเอง
3. ท่านไม่ปิดประตู อากาศและจักรวาลไหลสู่ท่าน หากใจท่านเปิดกว้าง ฟ้าดินโอบกอดท่าน เต๋าที่ยิ่ง
ใหญ่เข้าสู่ท่าน