ผมตระหนกตกใจในคืนที่ได้ข่าวว่าอาจารย์ท่านหนึ่งได้จากโลกนี้ไป ทำให้เศร้าโศกเสียใจและเสียดาย คืนนั้นผมควรจะเข้านอนแต่เช้า แต่ทำได้เพียงหนึ่งเดียวคือ มือถือหนังสือ “คติธรรม” จากคัมภีร์ “เต้าเต๋อจิง” อ่านเพื่อส่งวิญญาณของสมาชิกในครอบครัวใหญ่เต้าซิ่นสู่สรวงสวรรค์ โดยใช้เวลาสั้นๆ 20 นาที ในระหว่างที่อ่านมีน้ำตาอุ่นๆ นองเต็มเบ้าตาหลายครั้ง ในสมองมีภาพใบหน้าที่ยิ้มแย้มและเสียงที่สดใสของสมาชิกท่านนี้สะท้อนเข้ามา ได้รู้จักอาจารย์ท่านนี้เป็นเวลา 3 ปีกว่า แต่ความประทับใจที่งดงามที่สุดของท่านหลงเหลือให้ผมนั้นนับไม่ถ้วน ยังจำได้ว่าท่านยิ้มแย้มแจ่มใสบนเวทมีที่เมืองวัฒนธรรม เหลาจื่อเต้าเต๋อสากล ยิ่งจำท่วงท่าอันงดงามในการสอนท่าเต้นรำ รำมวยและกายบริหารบำรุงรักษาสุขภาพจากคัมภีร์ “เต้าเต๋อจิง” อาจารย์ท่านนี้จากไปแล้ว ท่านไปตามที่ได้ตั้งปณิธาน โดยลงจากขบวนรถชีวิต ท่านยังนำความคิดถึงของชาวเต้าซิ่นทั้งมวลที่ศึกษาประยุกต์ใช้คัมภีร์ “เต้าเต๋อจิง” และคำอำนวยพรอันนับไม่ถ้วน ทั้งยังเหลือภาพวาดชีวิตอันงดงามที่สุดทีละภาพ ๆ ขอขอบคุณท่านที่หลงเหลือความงดงามและภูมิปัญญา ท่านอยู่ในดวงใจของเราทุกคนตลอดกาล ชั่วนิจนิรันดร์ และ “ตัวตายความดีอยู่ เป็นผู้ยั่งยืนแท้จริง”
การเกิดแก่เจ็บตายเป็นกฎเกณฑ์และความจริงของชีวิต ท่านอาจารย์กล่าวว่า “ชีวิตคือกระบวนการเดินทางระยะยาว” ส่วนความตายก็เป็นกระบวนการที่คนเราทุกคนจำเป็นต้องเดินผ่าน ในโลกนี้มีวิชาความรู้ใด หรือศาสนา เมื่อฝึกปฏิบัติแล้วทำให้คนไม่เป็นโรคที่ไม่มียารักษา รับรองแท้จริงว่าเป็นผู้มีอายุยั่งยืนกระนั้นหรือ หากใครบอกว่ามี นั่นแหละจึงจะทำให้คนซักถามข้อสงสัย
ทุกสิ่งทุกอย่างของเราตนเป็นผู้สร้าง เราก็สร้างเองทุกสิ่งทุกอย่างได้ รวมทั้งทรัพย์สมบัติ สุขภาพและชีวิตของเราด้วย มีเพียงตนเท่านั้นที่สามารถเปลี่ยนแปลงชะตาชีวิตของตนได้อย่างแท้จริง มีอาจารย์ผู้มีความสามารถมากสักเท่าใดก็ช่วยท่านได้เพียงชั่วครั้งชั่วคราว แต่ช่วยไม่ได้ตลอดชีวิต หากเป็นผู้มีปัญญามากแค่ไหนก็ช่วยนำทางให้ท่านได้เท่านั้น แต่ไม่อาจเดินแทนท่านได้ หนทางนั้นท่านยังคงเป็นผู้เดินไปเอง นี่แหละคือธาตุแท้ของสิ่ง หากมองเห็นไม่ชัดเจน รับรู้ไม่เข้าใจ เหตุผลนี้จึงมีชีวิตอยู่ท่ามกลางความทุกข์ยากไม่อาจหลุดพ้น เป็นเพราะท่านมักจะขอจากภายนอก มักจะขอให้ปรมาจารย์ท่านนี้มาเปลี่ยนแปลงชะตาของฉัน หรือเรียนรู้ความสามารถโดยใช้พลังอภินิหารหรือศักยภาพมาเปลี่ยนแปลงทุกสิ่งทุกอย่างได้โดยไม่ต้องเปลืองแรงแม้แต่น้อย นี่ล้วนแต่เป็นจิตวิทยาการขอจากภายนอกและฝากความหวังไว้กับคนอื่น
บนเส้นทางชีวิตไม่มีตู้นิรภัย สิ่งที่รับประกันได้ที่สุดคือ ทุกเวลานาทีของตนกระทำตนให้ดีด้วยความระมัดระวังและรับผิดชอบ ทำตนให้ดี รับใช้มวลมหาชน ตอบแทนสังคม จึงจะเป็นการรับประกันที่ดีที่สุด
บนเส้นทางชีวิตยิ่งไม่มีทางลัด เส้นทางที่ใกล้ที่สุดคือ “ช่วยเหลือผู้อื่นสุดใจตนเองยิ่งมั่งคั่ง ให้ผู้อื่นเต็มที่ ตนเองยิ่งอุดมสมบูรณ์” ช่วยเหลือผู้อื่นประสบความสำเร็จ จึงจะมีผู้คนมาช่วยเหลือตนมากยิ่งขึ้น
บนเส้นทางชีวิตต้องการมีความเป็นหนึ่ง มีความเป็นหนึ่งจึงจะบรรลุเต๋าได้ หากวันนี้เชื่อสิ่งนี้ วันพรุ่งนี้เชื่อสิ่งนั้น ปีนี้ศึกษาจากเกจิอาจารย์ท่านนี้ ปีหน้ารู้สึกว่าอาจารย์ท่านนั้นดีกว่า สองจิตสองใจไม่มีความเป็นหนึ่ง จิตใจเหมือนจอกแหนที่ลอยน้ำ ยากจะกำหนดชะตาได้
ความหมายของชีวิตมิได้อยู่ที่ยาวหรือสั้น แต่อยู่ที่ว่าท่านได้บรรลุภารกิจอะไร โดยเปรียบเทียบกับวีรบุรุษที่พลึชีพเพื่อชาติ อาทิ ต่งฉุนรุ่ยอายุ 18 ปี (ยืนถือห่อระเบิดพลีชีพตนเพื่อระเบิดป้อมปืน) และฮว๋าง จี้กวงอายุ 23 ปี (ในสงครามเกาหลีถูกระเบิดไฟเผาในแนวซุ่มโดยที่ร่างกายไม่กระดุกกระดิกเลย) เป็นต้น พวกเราคนส่วนมากมีชีวิตได้นานมากกว่า แต่เราได้ทำอะไรไปบ้าง บรรลุภารกิจอะไร อาจารย์ท่านนี้ได้หลงเหลือความงดงามและสติปัญญาอมตะของท่านไว้ ยิ่งได้ปฏิบัติด้วยตวามรักที่ยิ่งใหญ่เพื่อเรา แล้วเราสามารถเหลืออะไรไว้ให้แก่สังคมด้วยอะไรเล่า
ท่านอาจารย์กล่าวว่า “หากชีวิตของเรามีเวลาเหลือเพียง 30 วัน ท่านจะทำอย่างไร เราควรจะขบคิดปัญหานี้อย่างจริงจัง ชีวิตนั้นไม่จีรัง ภารกิจของเรากลับเป็นเรื่องชั่วนิรันดร์ อาจารย์ผู้ที่ได้อำลาจากโลกนี้ไปได้บรรลุภารกิจของท่านแล้ว และอยู่ในจิตใจของเราตลอดกาล สิ่งที่เราทำยังห่างไกลจากท่านมาก จงทะนุถนอมวันเวลาทุกวันของเราเถิด อย่าลืมปณิธานเริ่มแรก แม้ขาจะเดินกะเผลก ก็ต้องให้กำลังใจเดินหน้าค่อไป”