** ไม่ว่าเวลาใด การมีชีวิตอยู่กับปัจจุบันสำคัญที่สุด เมื่อมีเป้าหมายก็จงทำตาม และถนอมรักสิ่งที่มีอยู่แล้วให้ดี การไม่รู้จักชื่นชมสิ่งที่ตนมี คือความบกพร่องข้อใหญ่ที่สุดของชีวิต ความสุขที่แท้จริง มิใช่การมีสิ่งต่าง ๆ มากขึ้น แต่คือการที่ทุกสิ่งที่เรามีล้วนสามารถทำให้เรามีความสุขได้ ใช้แรงกายไขว่คว้า ใช้จิตใจรับรู้ จึงจะเป็นการใช้ชีวิตอย่างชาญฉลาด
อรุณสวัสดิ์ * * *
ขอนำส่งการแบ่งปันเกี่ยวกับคัมภีร์ "เต้าเต๋อจิง" บทที่ 44 และคำอำนวยพรในเดือนแห่งพลัง
[การสั่งสมคุณธรรมรักษาชีวิตไว้ได้ การตามหาเต๋ายกระดับชีวิตได้]
ประเด็นที่ 2 การสั่งสมคุณธรรมรักษาชีวิตไว้ได้ การตามหาเต๋ายกระดับชีวิตได้
2.1 คำว่า “โลภ” มิใช่เรื่องเล็ก
สำนวนของท่านเหลาจื่อมีความกระชับได้ใจความและตรงไปตรงมาเสมอมา ตอนต้นของบทนี้ ท่านเหลาจื่อใช้รูปแบบทำให้คนตื่นจากภวังค์ด้วยคำถาม 3 ข้อ เพื่อกระแทกจิตใจของมนุษย์อย่างแรง
เมื่อกล่าวจากมุมมองของตรรกะ ในความสัมพันธ์ระหว่างชื่อเสียง ทรัพย์สินเงินทอง และร่างกาย แน่นอนว่าร่างกายคือพื้นฐาน ส่วนชื่อเสียงและทรัพย์สินเงินทองดำรงอยู่ด้วยการพึ่งพิงร่างกาย หากไม่อาจรักษาร่างกายไว้ได้ “เมื่อไม่มีผิวหนัง ขนจะยึดเกาะกับอะไร” ดังนั้น สำหรับทางเลือกทั้งสองคือ “ชื่อเสียงกับร่างกายอะไรใกล้ตัว” และ “ร่างกายกับทรัพย์สินอะไรสำคัญ” ผู้พอมีสติปัญญาสักหน่อยไม่น่าจะเลือกผิด แต่สิ่งที่น่ากลัวคือคนมักถูกชื่อเสียงและทรัพย์สินเงินทองทำให้สมองมึนงงและสติปัญญาหลงจนสับสน เพราะคนเราทำผิดพลาดได้ง่ายที่สุดคือ มักเข้าใจว่า “สิ่งที่ไขว่คว้าไม่ถึงคือสิ่งที่ดีที่สุด” ดังนั้น จึงมักทุ่มเทกำลังไปกับสิ่งที่ยังไขว่คว้ามาไม่ได้ โดยไม่เห็นคุณค่าของทุกสิ่งที่ตนมีอยู่แล้ว
ขอยกตัวอย่างอากาศและน้ำ ตราบใดที่เราทุกคนยังมีชีวิตอยู่ล้วนไม่อาจขาดพวกมันได้ แต่เพราะได้มาง่ายเกินไป จึงถูกมองข้ามได้ง่าย ดังนั้น เพื่อผลประโยชน์เบื้องหน้าแล้ว คนเราสร้างมลพิษให้อากาศและแหล่งน้ำตามใจชอบ จากนั้น รอจนสิ่งแวดล้อมกำลังคุกคามถึงการอยู่รอดของตน จึงรู้สึกเสียใจ แล้วพยายามกำจัดมลพิษด้วยค่าทดแทนเป็นร้อยเท่าพันทวี แต่การทำลายมักง่ายกว่าการฟื้นฟู เมื่อในท้องตลาดมีการวางจำหน่ายอากาศกระป๋องและน้ำแร่จากภูเขาสูงด้วยราคาแพง พอมองย้อนกลับมา เราจึงพบว่าตนได้ทำสิ่งที่ล้ำค่าที่สุดหายไป
ขอยกตัวอย่างเกี่ยวกับสุขภาพ อันที่จริง สิ่งที่สำคัญที่สุดสำหรับเราทุกคนคือสุขภาพ แต่ในขณะที่อายุยังน้อยมีกำลังวังชา คนส่วนใหญ่จะไม่รู้สึกว่าสุขภาพมีคุณค่า จนกระทั่งสุขภาพได้หายไปจึงพบว่า การที่เรารับประทานได้อร่อย นอนหลับ ขับถ่ายดี ดำเนินชีวิตอย่างคนปกติได้ จึงเป็นความสุขที่แท้จริง
ขอยกตัวอย่างเกี่ยวกับความสุข ความซื่อสัตย์จริงใจ และความปรองดอง เดิมทีคือสิ่งที่เรามีกันทุกคน แต่เพื่อแสวงหาเงินทอง ชื่อเสียง การงาน และพิสูจน์ว่าตนถูกต้องเสมอผู้คนมากมายยอมเสียสละสิ่งที่เงินทองหาซื้อไม่ได้เหล่านี้ จากนั้นเมื่อประสบความสำเร็จมีชื่อเสียงแล้ว เขาจึงพบว่า นอกจากตัวเลขในบัญชีธนาคารแล้ว คู่ชีวิตไม่อยู่ ความสุขไม่มี หรือแม้แต่ความซื่อสัตย์จริงใจก็ไม่เหลืออีกแล้ว
หากเวลานี้เราหันกลับมาอ่านคำถามทั้ง 3 ข้อของท่านเหลาจื่ออีกครั้ง “ชื่อเสียงกับร่างกายอะไรใกล้ตัว ร่างกายกับทรัพย์สินอะไรสำคัญ สูญเสียชีวิตกับลาภยศอะไรให้โทษ” ไม่ทราบว่าจะได้รับคำตอบที่แตกต่างกันหรือไม่...
ท่านเหลาจื่อบอกเราว่า เพราะมนุษย์มีร่างกายแล้ว จึงคิดหาวิธีเก็บเกี่ยวผลประโยชน์ เพื่อมาหล่อเลี้ยงร่างกาย แต่หากใช้การเสียสละร่างกายเพื่อได้มาซึ่งชื่อเสียงผลประโยชน์ นั่นเท่ากับการเชือดไก่เพื่อเอาไข่ แม้ว่าจะทำสำเร็จแล้ว หากชื่อเสียงผลประโยชน์ไม่มีร่างกายรองรับ ทุกสิ่งทุกอย่างนี้จะมีความหมายอะไรเล่า พฤติกรรมที่กลับลำดับความสำคัญนี้ คือการสูญเสียจิตเดิมแท้ ดังนั้น สิ่งที่จะได้รับในท้ายที่สุดจะต้องเป็นความสับสนและทุกข์ทรมานแน่นอน ด้วยเหตุนี้ หากระวังการขยายตัวของความทะยานอยาก จะไม่ได้รับความอัปยศจากการตกเป็นทาสของวัตถุภายนอก รู้หยุดได้เหมาะ จะไม่ถูกวัตถุภายนอกย้อนตลบหลังแล้วนำภัยพิบัติมาให้ มีเพียงการปฏิบัติตามกฎไม่ทำอะไรตามอำเภอใจ ชีวิตคนเราจึงจะมีหลักประกันได้อยู่เย็นเป็นสุขยาวนาน
อาจารย์จ้าวเมี่ยวกว่อ
วันที่ 10 กันยายน 2564
(เผยแพร่วันที่ 1315)
* * *
** 不论何时，活在当下都是最重要的。有目标就去追寻，拥有的就好好珍惜。不懂得欣赏自己得到的东西，才是人生最大的缺憾。真正的幸福，不是拥有更多东西，而是拥有的东西都能让你感到快乐。用力争取，用心感知，这才是最睿智的生活态度。
早安！* * *
10积德可以保全生命，求道可以升华生命
《道德经第44章分享暨能量月祝福》连载10
第二层面，积德可以保全生命，求道可以升华生命。
首先，一个“贪字”不是小事。
老子措辞一向言简意赅、开门见山。这一章开篇，老子就以振聋发聩之式发出了千古三问，重重地敲打在人类的心头！
从逻辑角度来说，名、货、身这三者的关系中，身肯定是根本，名与货都是依附于身而存在的。如果身不能保全，那么“皮之不在，毛之焉附”呢？因此，对于“名与身孰亲”和“身与货孰多”这两个选择题来说，稍微有些理智的人都不会选错。但怕就怕人会被名和货冲昏了头脑、迷乱了心智——因为，人们最容易犯的错误就是：总认为“得不到的才是最好的”，因此常把精力投入到那些还没到手的东西上，而不去珍惜自己已经拥有的一切。
比如空气和水，每个人只要活着都离不开它们。但正因为太容易获得了，因此反而容易被忽视。所以，人们可以为了眼前的利益，随心所欲地污染空气和水源。然后，等到环境威胁到自身的生存时，才悔不当初，再试图以千百倍的代价来消除污染。但破坏容易，复原难啊！当市场上出现了高价的罐装空气、高山冷泉时，蓦然回首，我们才发现自己已经丢掉了最珍贵的东西。
比如健康，其实对每个人而言，最重要的就是健康。但在年轻力壮时，多数人不会觉得健康可贵；只有健康不再时，才发现能吃得香、睡得着、排得出、像个正常人那样去生活，这才是真正的幸福。
比如幸福、真诚、和谐，本来是每个人都拥有的。但为了追逐金钱、名誉、事业，为了证明自己永远正确，很多人一上来就先牺牲掉了这些用钱买不到的东西。然后，当功成名就时，他才发现：除了银行里的数字，爱人不在了，幸福不在了，连真诚坦荡也不在了。
如果这时候，我们再回过头来读一读老子的千古三问：“名与身孰亲？身与货孰多？得与亡孰病？”不知道会不会有不同的答案……
老子告诉我们：人都是因为有了身体，才要去想办法获利，以此来供养身体。但如果以牺牲身体来获取名利，那相当于杀鸡取卵，就算成功了，若名利没了载体，这一切又有什么意义呢？这种本末倒置的行为，是迷失了本心，所以最终收获的必定是迷茫与困苦。因此，警惕欲望膨胀，就不会受外物奴役而遭受屈辱；知道适可而止，就不会因外物反噬而招来祸患——人生，只有遵循规律而不妄为，才能保证生命的平安长久。
赵妙果，2021年09月10日，第1315天