ขอนำส่งการแบ่งปันเกี่ยวกับคัมภีร์ "เต้าเต๋อจิง" บทที่ 52 และคำอำนวยพรในเดือนแห่งความสมดุล
[หากปฏิบัติตามเต๋า จะเกิดผลอันอัศจรรย์เองตามธรรมชาติ]
“รู้ว่ามารดาเป็นเช่นไร ก็อนุมานถึงลูกได้ เมื่อรู้ว่าเป็นลูก จึงรักษามารดาไว้”
การรับรู้ โลกมีอยู่ 2 วิธี “รู้ว่ามารดาเป็นเช่นไร ก็อนุมานถึงลูกได้” คือการกุมต้นเหตุ จากนั้นจึงสืบสาวเส้นสนกลในจากสิ่งที่พบเห็น นี่คือจากไม่มีไปสู่มี กุมลักษณะร่วมกันก่อน จากนั้นจึงรับรู้ลักษณะเฉพาะตัว ส่วน “เมื่อรู้ว่าเป็นลูก จึงรักษามารดาไว้” คือการสืบหามูลเหตุจากปรากฏการณ์ภายนอก จากมีไปสู่ไม่มี วิจัยค้นคว้าลักษณะเฉพาะตัวก่อน แล้วจากนั้นจึงสรุปเป็นกฎ
การแสวงหา “มี” คือการ “รู้เพิ่มเมื่อศึกษา” การเริ่มลงมือจาก “มี” แทบจะไม่อาจค้นพบกฎพื้นฐานท่ามกลางภาพลักษณ์ภายนอกที่ซับซ้อนหลายด้านได้ เปรียบเสมือนการพยายามวิจัยค้นคว้าเครื่องฉายภาพจากภาพที่ฉาย หากไม่ย้อนไปที่ต้นกำเนิดภาพ ย่อมมองธาตุแท้ไม่ออก แม้การเข้าใกล้เต๋าจะมิใช่เรื่องง่าย แต่การ “ศึกษา” ยังคงจำเป็น เพราะเข้าเมืองตาหลิ่วต้องหลิ่วตาตาม เราจำเป็นต้องเรียนรู้รูปแบบการอยู่รอดในมิติที่ตนเองอยู่ จึงจะสามารถใช้ชีวิตนี้มาสัมผัสถึงกฎ และทำการบ้านแห่งชีวิตให้บรรลุได้
การควานหาในแนวราบเรียกว่า “ศึกษา” การยกระดับมิติเรียกว่า “ฝึกธรรมะ” ทั้งสองเส้นทางนี้ไม่เหมือนกัน อัตราผลตอบแทนจากการลงทุนก็แตกต่างกัน การ “ศึกษา” เปรียบเสมือนการเดินอยู่ในเขาวงกตบนโลก 2 มิติ นอกจากการลองเดินไปชนกำแพงเรื่อยๆ แล้ว<-ไม่มีวิธีอื่นที่ดีกว่า เก็บสถิติที่ชนกำแพงทั้งหมด แล้วคัดเลือกกฎที่บังเอิญประสบความสำเร็จออกมา นี่คือสิ่งที่เรียกว่าการทดลอง แต่การ “ฝึกธรรมะ” เท่ากับการมองจากบนโลก 3 มิติลงมาที่เขาวงกตที่พื้นราบ ย่อมมองเห็นทางออกได้ชัดเจนทันที นี่คือพลังของระดับสภาวะ
เมื่อกุม “ไม่มี” ไว้ คนเราจึงสามารถเพียบพร้อมด้วยภูมิปัญญาที่ “ถึงไม่ออกนอกบ้านก็รู้เรื่องทั่วหล้า ไม่มองออกข้างนอกก็รู้กฎธรรมชาติ” ได้ วิธีการหวนคืนสู่ “ไม่มี” ที่ดีที่สุดคือ “ฝึกธรรมะบกพร่องลดน้อย” โครงร่างเต๋าว่างเปล่า มีเพียงการทำจิตของมนุษย์ให้ผ่องใสและสงบนิ่งสูงสุด จึงจะสามารถทำให้ความขุ่นมัวสงบนิ่งลง แล้วเข้าใกล้เต๋าด้วยความเรียบง่ายได้ เพราะภาพลักษณ์ภายนอกเปลี่ยนแปลงอยู่ตลอด สิ่งที่ไม่เปลี่ยนแปลงจึงจะเป็นความจริง เต๋าคือมูลรากที่มีลักษณะร่วม หากปฏิบัติตามเต๋า จะเกิดผลอันอัศจรรย์เองตามธรรมชาติ
อาจารย์จ้าวเมี่ยวกว่อ
วันที่ 10 พฤษภาคม 2565
(เผยแพร่วันที่ 1556)
* * *
10顺道而行，自然生出妙用
《道德经》第52章暨平衡月祝福连载10
原文：“既得其母，以知其子；既知其子，复守其母”
认识世界有两种方法：“既得其母，以知其子”是抓住本源，再顺藤摸瓜，这是从无到有，先把握共性，再认识个性；而“既知其子，复守其母”则是从表象追本溯源，是从有归无，先研究个性，再总结规律。
追求“有”是“为学日益”。从“有”入手，几乎不可能在纷繁表象中找出根本规律。就像试图通过投影的图像来研究投影仪一样，不回到投影源，就看不透本质。虽然近道不易，但“为学”依旧是必要的。因为入乡要随俗，我们必须学习自己所处维度的生存方式，才能利用此生感通规律，完成生命功课。
横向摸索叫“为学”，提升维度叫“为道”，两者的路径不同，投资的回报率也不同。“为学”像在二维平面里走迷宫，除了不断用碰壁去尝试外，没有更好方法。收集所有碰壁的数据，把偶然成功的规律筛选出来，这就是所谓的实验。但“为道”相当于站在三维俯瞰平面迷宫，出路立刻了了分明，这就是境界的力量。
抓住“无”，人才能具备“不出户知天下，不窥牖见天道”的智慧。回到“无”最好的方法是“为道日损”。道体虚空，人心只有至清至静，才能让浑浊沉寂，以淳朴近道。因为，变的永远是表象，不变的才是真相。道是共性的根，顺道而行，自然就能生出妙用。
赵妙果，2022年5月10日，第1556天