top of page

บทที่ 70 ต้นกาํ เนิดจิตอริยบุคคล

วาจาข้าเข้าใจง่าย ปฏิบัติก็ง่าย แต่ใครๆ ไม่เข้าใจ และทำไม่ได้

คำพูดมีมูลราก

เรื่องราวมีหลักมีรอง

สัตย์ซื่อไม่ใช่โง่ คือไม่อวดตน

ผู้ที่เข้าใจข้าจึงมีน้อยมาก ผู้ดำเนินตามรอยจึงทรงคุณค่า

ภายนอกดูพื้นๆ

มีขุมทรัพย์อยู่ภายใน

คืออริยบุคคล


คติธรรม

1) ผู้บรรลุธรรมเหมือนผ้าขี้ริ้วห่อทอง ปุถุชนเหมือนปลอกหมอนมีลายปักที่สวยงาม แต่ไส้ในเป็นหญ้าแห้ง ตราสินค้ามีชื่อเสียงนั้นตกแต่งและประดับประดาเพื่อคนทั่วไป ส่วนผู้บรรลุธรรมเป็นผู้สมถะเรียบง่ายเท่านั้น

2) ไม่ต้องพูดมาก เมื่อเข้าใจความหมายก็ต้องหยุด งานไม่ต้องมาก เมื่อสำเร็จก็ต้องเลิก

3) เมื่อมีความรับรู้ตรงกันคุยกันง่าย ทำงานด้วยกันก็ง่าย จะให้มีความรับรู้เหมือนกันนั้นยาก ต้องตั้งใจอบรมบ่มเพาะ

4) โดยทั่วไปต้องเก็บรักษาสิ่งล้ำค่าไว้อย่างทะนุถนอม ไม่จำเป็น ต้องอวด


3 views0 comments
bottom of page