ทำความดีไม่ทิ้งร่องรอย
วาจาดีไม่มีด่างพร้อย
คำนวณดีไม่ต้องใช้เครื่องมือ
ปิดประตูดีไม่มีใครเปิดได้
ผูกดีๆ ไม่ต้องใช้เชือกกลับไม่มีใครแก้ได้
ดังนั้น อริยบุคคลสันทัดช่วยเหลือคน
ไม่มีใครถูกทอดทิ้ง
สันทัดใช้สิ่งของ
ไม่มีสิ่งใดถูกทิ้ง
นี่เรียกว่า เข้าใจเหตุผล
คนดีจึงเป็นครูของคนไม่ดี
คนไม่ดีเป็นกระจกเงาของคนดี
หากไม่เคารพครูบาอาจารย์
ไม่ดูเป็นแบบอย่าง
แม้จะฉลาดกลับเลอะเลือน
ในนี้มีเหตุผลลี้ลับอัศจรรย์
คติธรรม
1) งานที่ยิ่งใหญ่ หาใช่สำเร็จได้ด้วยพละกำลังไม่ กลับสำเร็จได้โดยใช้สติปัญญาและความอดทนต่างหาก
2) จิตสามัญสำนึกก็คือเต๋า ใครไปใครมาแล้วแต่บุญวาสนา ไม่ต้องใส่ใจให้มากนัก ทุกสิ่งให้เป็นไปตามธรรมชาติ
3) เอาแต่พูดมิสู้ก้มหน้าก้มตาตั้งใจทำงานเป็นเวลายาวนาน เหมือนดั่งตะวันจันทราให้แสงและความอบอุ่นตลอดกาล
4) ใช้ทองแดงเป็นกระจกเงา แต่งตัวได้ ใช้ประวัติศาสตร์เป็นกระจกเงา รับรู้ความเจริญและความเสื่อมได้ ยึดถือคนเป็นกระจกเงา แจ่มชัดเรื่องได้กับเสีย
5) อย่ารังเกียจผู้มีความเห็นต่อท่าน ถ้าไม่มีความคิดเห็นของพวกเขา จะเห็นถึงข้อบกพร่องของตนได้อย่างไร
6) ระหว่างคนด้วยกันมีคลื่นสัญญาณชีวภาพติดต่อกันโดยถูกกำหนดไว้เป็นพิเศษ ระหว่างคนกับสิ่งมีชีวิตอื่นๆ ก็มีสัญญาณติดต่อกัน ทำความดีไว้มากเท่าไร เวลาที่ไม่มีใครล่วงรู้ จะเป็นเวลาที่รับสัญญาณดีๆ ได้ง่ายมากๆ
