เต๋าตลอดกาลไร้นาม
เล็กเรียบง่าย
ไม่มีใครทำให้อยู่เหนือเต๋า
ถ้าเจ้าเมืองรักษาเต๋าไว้ได้
สรรพสิ่งจะมาสวามิภักดิ์
ฟ้าดินเคล้าประสานกลมกลืน
น้ำค้างฝนจะพรั่งพรม
ผู้คนได้รับความชุ่มฉ่ำ
สรรพสิ่งเจริญเริ่มมีนาม
เมื่อมีพึงรู้พอเหมาะ
พึงหยุดแต่พอควร
จึงไม่มีอันตราย
เพราะเต๋ามีอยู่ทั่วหล้า
ดั่งธารน้ำไหลสู่ทะเล
คติธรรม
1) ผู้รู้คุณเป็นผู้มีคุณธรรม เนรคุณคือคนเลว
2) ไม่ยอมให้อภัยและยกโทษให้เวไนยสัตว์ สายตาคอยจ้องแต่จุดอ่อนและข้อบกพร่องของผู้อื่น ในที่สุดคนที่เป็นทุกข์คือตัวท่านเอง
3) อย่าฝืนสื่อเชื่อม ต้องสัมผัสกับความเงียบด้วยตนเอง ท่ามกลางความเงียบมีความรักแท้ที่เรียบง่าย เป็นความรักของเต๋า
4) ต้องเรียนรู้การสดับตรับฟัง อย่าตอบปฏิเสธทันที รถที่วิ่งมาด้วยความเร็ว เมื่อเหยียบเบรกอย่างกะทันหันรถจะคว่ำได้ ต้องรู้จักอ้อมค้อม จึงจะมีชีวิตรอดได้
5) จะปล่อยวาง แต่ปล่อยวางไม่ได้ ถ้าเช่นนั้นก็วางไว้ก่อน โดยใช้รูปแบบลืมมันเสีย ให้มันกลับไปสู่ทะเลแห่งความทรงจำ
