ไม่อาจกล่าวว่าฟ้าดินมีความเมตตา
สุดแต่สรรพสิ่งเจริญเอง
ไม่อาจกล่าวว่าอริยบุคคลมีความเมตตา
สุดแต่ประชาชนดำรงชีวิต
ระหว่างดินฟ้า เหมือนกระบอกสูบลมมิใช่หรือ
แม้ว่างเปล่าแต่มีลม
ยิ่งสูบยิ่งมีลม
พูดมากเป็นภัย
มิสู้รักษาความเป็นกลาง
คติธรรม
1) ต้องศึกษาเจตนารมณ์ดั่งฟ้าดิน ลดความเห็นแก่ตัวละความทะยานอยาก อย่าได้มีแรงกดดัน ทำอย่างสุดความสามารถ
2) หากมีคนทำร้ายท่าน ขอให้ท่านเผชิญเหตุการณ์ด้วยความสงบ โดยไม่สนใจไยดีเขา นี่เรียกว่า ท่านได้ฝึกปฏิบัติจิต ปล่อยจิตให้กว้างขวาง จะมีบุญวาสนามาก
3) หากท่านจดจำแต่เรื่องที่ผู้อื่นทำร้ายท่าน นี่เรียกว่า เข้าหาทางตัน เรียกว่า จิตใจคับแคบ หากท่านยังจะใส่สื่อให้มีอายุยั่งยืน มีสุขภาพแข็งแรง ประสบความสำเร็จ และมั่งมีมากยิ่งขึ้นก็ไม่มีที่ให้ใส่ได้ เพราะใจท่านได้บรรจุเรื่องสับสนวุ่นวายจนเต็มหมดแล้ว
4) ชีวิตต้องมีความสุขและประสบความสำเร็จ จึงต้องคอยรักษาดวงจิตตนให้ว่างเปล่าอยู่เสมอ
5) ถือฟ้าดินเป็นกระจกเงา พูดน้อยแต่ทำมาก ถือผู้อื่นเป็นกระจกเงา ผู้ที่หมั่นตรวจสอบสิ่งที่ตนบกพร่อง จึงจะเป็นการรักษาความเป็นกลาง มีความเป็นอิสระและประสบความสำเร็จมาก
6) อันที่จริงโลกเป็นมหาวิทยาลัยแห่งหนึ่ง การรู้จักใช้ข้อมูลที่มีชีวิตชีวารอบข้างประกอบการเรียนการสอนได้ดี ความมุ่งหวังที่ดีมีการสิ้นสุดที่ดี ความดีแบบอู๋เหวยประสบความสำเร็จทุกประการ
