พิชัยสงครามว่า
“ไม่รุกรบก่อน ยินดีตั้งรับ
ไม่รุกคืบหน้า ยอมถอยร่น”
นี่ก็คือ มีการปฏิบัติการแล้วแต่ดูเหมือนไม่มี
ชูแขนให้บุกเข้าโจมตีแต่ดูเหมือนไม่ได้ชู
บุกตีศัตรูเหมือนไร้ศัตรู
มือถืออาวุธแต่ดูเหมือนไม่ได้ถือ
ประมาทข้าศึกมีภัยมหันต์
ดูหมิ่นข้าศึกจะสูญเสียของวิเศษ
สองทัพประจันหน้ากัน
ฝ่ายรันทดมีรักเมตตาและเป็นธรรมย่อมกำชัย
คติธรรม
1) ผู้มีชีวิต จึงเป็นผู้เข้าร่วมด้วยจิตอาสา ส่วนผู้ไร้ซึ่งชีวิต จึงเป็นฝ่ายถูกกระทำ
2) มีความเมตตาและการเอาใจใส่ที่ดี ไม่ว่างานใดๆ เมื่อผ่านพ้นไปแล้ว จะต้องประสบความสำเร็จแน่นอน
3) เมื่อได้ใช้ทั้งกำลังและสติปัญญาไปแล้ว มัวสนใจว่าจะชนะหรือไม่ เป็นเรื่องที่พูดยาก ทุกสิ่งทุกอย่างให้มันเป็นไปตามธรรมชาติเถิด การปล่อยวางย่อมเป็นกำลังอันมหาศาลที่สุด
4) ถ้ามีทางหนีทีไล่ ไม่ต้องรีบโต้กลับ เมื่อมีกำลังมากขึ้น มันก็เสื่อมถอยแล้ว โปรดเมตตากรุณาเถิด
5) ความเลวมิใช่เลวที่คน แต่เลวที่ความเคยชิน คนเราทุกคนต่างมีความเคยชินที่ไม่ดีกันทั้งนั้น เพียงแต่มากน้อยต่างกัน ขอแต่เขามีจิตใจใฝ่ดี ให้อภัยเขาได้ก็ควรให้อภัย อย่ามองว่าเขาเป็นคนเลว
